Karczma "Pod mitrą i pastorałem"

[Don Tommaso I de Mancini]

Offtop : Nie wiedziałem, gdzie mogę to zamieścić, a więc zamieszczam to tutaj

Pietro Mancini podchodzi do drzwi i je otwiera. W końcu każdy może uraczyć się trunkiem w "Pod mitrą i pastorałem". Kiedy już wszyscy weszli, gospodarz staje za barem i mówi :

Witajcie kochani! Witajcie w "Pod Mitrą i Pastorałem". Tutaj napijecie się najlepszych kaw, wina i innych trunków. Tutaj wypoczniecie po ciężkim dniu pracy. Tutaj także będziecie mogli podyskutować na tematy poważne, jak i najbardziej błahe. A teraz w czym  chata bogata! Wino dla wszystkich!

Pietro Mancini wstaje i nalewa wina wszystkim obecnym na otwarciu w karczmie "Pod Mitrą i Pastorałem"

[August Ludwik II]

@Bracie Ekscelencjo: Wspaniały pomysł, biorę udział w "zabawie"

Książę Auguto de Medici wszedł do karczmy. Zaskoczył go nieco wystrój pomieszczania. Elegencja łączyła się z domową atmosferą i wystrojem wiejskiego zajazdu. Usiadł przy jednym z wolnych stolików. Znajomych witał szczerym usmiechem lub delikatnym skinieniem głowy.
Od razu też młody machołek przyniósł flaszkę wina i kielich. Widziano, że książę Augusto nie ma sobie równych w robieniu kielichem <>.

Dziękuję Ekscelencjo! Dziękuję za zaproszenie i oby kompanija dopisywała nam zawsze. Chciałbym wznieść toast, za nas, czyli za Rotrię!

Po czym wypił pełny kielich wina i staropolskim zwyczajem, który wyniósł z czasów królowania w Rzeczypospolitej, rozbił kielich...

[Don Tommaso I de Mancini]

@Augusto de Medici : Pomysł nie mój. Podsunął mi go Brat von Pyongyang.

Arcybiskup Pietro Mancini idziedo stolika Księcia de Mediciego i zbierając szkło mówi :

Na Siedem Boleści! Chyba przestanę wpuszczać do mojej karczmy Polaków

Po uspokojeniu się, Pietro Mancini zwraca się do Księcia de Mediciego :

Dostojny Panie! Co Cię sprowadza do mojej karczmy? Jak tam sprawy w Bari?

[August Ludwik II]

@Ekscelencja Arcybiskup: W takim razie gratuluję Bratu Diakonowi trafnej inicjatywy, a Arcybiskupowi wdrożenia jej w życie

Książę de Medici nieco zaskoczony spogląda na duchownego. W jego oczach malują się ogniki wzburzenia, lecz po chwili opanowuje się, wiedząc kto przed nim stoi. Wstaje i tak mówi:

Ekscelencjo! Szanowny Gospodarzu! Miło mi Was widzieć. Nie gniewajcie się, że tyle wina z piwnic biskupich wypijam, ale co poradzić? Pan Jezus z pewnością pił podobe wino w Kanie, dlaczego więc i my nie możemy go sporzywać. Tym bardziej, że tak wyborne! Przysiądźcie się Ekscelecjo obok mnie i wypijmy toast.

Nalewa trunku do kielichów.

Dziękuję za troskę Ekscelencji o Bari. Dzięki Bogu wszystko układa się pomyślnie. Remont podzamcza własnie się zakończył, a w planach mam umocnienie murów. Wszystko idzie ku lepszemu. Mam nadzieję, że i u Ekscelecji wszystko również dobrze.

[Don Tommaso I de Mancini]

Przyłącza się do Księcia de Mediciego :

U mnie wszystko w porządku Dostojny Panie. Mam małe problemy z lokalem dla "Il Giornale", ale te problemy powinny się rozwiązać w parę dni.

Wypija ostatni łyk wina i podchodzi do baru. Na tablicy "Danie Dnia" pisze : Ragu di carne alla bolognese - 10 lirów.

[Pafnucy von Pyongyang]

Drzwi do karczmy otwierają się i do środka wchodzi Diakon Pafnucy.
 Zdrożony, zmordowany, a na plecach dźwiga wór ogromy, pod którego ciężarem się
   ugina. Najpierw rozgląda się wokoło, a potem ostatnimi siły podchodzi do długiego stołu
     pod oknem, ciężko siada przy nim, wór uprzednio z pleców na ziemię zrzuciwszy.

       Karczmarzu piwa! - woła.
 
  Po chwili podchodzi do niego gruby wąsaty jegomość z wielkim dzbanem w ręku.
    Ciszej fratello! - schyla się nad Pafnucym i szepce mu do ucha - mamy dzisiaj zaszczyt
      gościć u nas samego Arcybiskupa Trydentu, pana naszego i właściciela tego przybytku.
        Jest o tam - pokazuje ręką - i rozmawia ze swym przyjacielem Księciem Barii.
          Więc nie krzycz tak głośno, bowiem Dostojnikom przeszkadzasz.

   

[August Ludwik II]

Książę po odejściu Ekscelencji Arcybiskupa zwrócił uwagę na przybyłego do karczmy młodego diakona. Dźwigał jakiś ogromny wór. Wszedłszy do pomieszczania krzyknął donośnym głosem na karczmarza, ten poczał go strofować. Książę znał doskonale tego młodego diakona, wiele o nim słyszał z ust eminencji i ekscelencji. Postanowił osobiście go poznać.

Hej, ty pachołku. Podejdź do mnie.

Pachołek karczemny podeszedł do księcia spiesznie.

Przekaż temu jegomościu siedzącemu tam przy stole, że go proszę do mnie na kielich przedniego wina i udziec barani. Pozna od kogo to zaproszenie.

[Pafnucy von Pyongyang]

  Pafnucy siedział dalej przy stole, sączył piwo i patrzył się w okno. Na podwórzu karczmy rosła
   potężna akacja, jej gałęzie pomału falowały poddając się podmuchom lekkiego wiatru.
     Patrząc się na to Pafnucego zaczęła ogarniać senność i melancholia, tym bardziej że
       był mocno zmęczony a na zewnątrz pomału zaczęło się zmierzchać.
  Zasnął by pewnie nad tym dzbanem, lecz oto podbiega do niego służący w karczmie chłopak,
   i szarpie go mocno za rękaw. - Książę Barii Panie - mówi nieco wystraszony.
    o cóż ci chodzi chłopcze - Pafnucy pyta już rozbudzony, - co Książę Barii?
  Książę Barii zaprasza was do swego stolika - mówi już nieco uspokojony pachołek.
    Pafnucy zerka w stronę Księcia - istotnie, patrzy się on z uśmiechem na niego,
      a przed nim na stoliku spoczywa ogromny kawał mięsiwa. Diakon przełyka ślinę
       zerkając na jedzenie, wszak dziś jeszcze nic w ustach nie miał, i nie namyślając
        się wiele podchodzi do księcia. Kłania się głęboko i rzecze - Witam Waszą Wysokość!
          Zdaje się iż Wasza Wysokość mnie prosił...

[Don Tommaso I de Mancini]

Tymczasem Pietro Mancini staje za barem i mówi do wszystkich :

Ponieważ zostałem dziekanem teologii - kolejka dla wszystkich na kosz firmy!

[Markos Viktorjosigos]

Drzwi karczmy rozwierają się z hukiem i wkracza do środka ze zwykła sobie werwą kardynał Sforza.

Czy mnie słuch aby nie myli? Chyba przybyłem w odpowiednim momencie! Kolejka na koszt Ekscelencji Arcybiskupa!

I zanosząc się śmiechem, wpatrując się przyjaźnie w stojącego za barem arcybiskupa, idzie w jego stronę, ściskając go na powitanie.

Witam, Ekscelencjo Arcybiskupie!

[Don Tommaso I de Mancini]

Uwalniając się z uścisku, Arcybiskup Pietro Mancini mówi:

Witaj, stary druhu! Czego sobie Bracie życzysz? Wina, piwa, nalewki? A tak w ogóle, to co u Brata słychać?

[Markos Viktorjosigos]

Wina, przyjacielu, wina! Wiesz wszak, iż to mój ulubiony trunek 

Skoro zaś pytasz, u mnie wszystko dobrze. Wreszcie odebrałem ostatni transport moich rzeczy z Surmenii, Rzeczypospolitej i zza wschodnich mórz, gdzie przebywałem. Wszystko zgromadziłem w siedzibie Kamerlinga. Mam tylko nadzieję, że nowy Patriarcha nie każe mi się stamtąd za kilka tygodni wynieść!

A co u ciebie, Bracie? Jak się bawisz jako dziennikarz, hę?

[Don Tommaso I de Mancini]

Pietro Mancini nakłada sobie ragu, jednocześnie odpowiadając z oburzeniem :

Jaka zabawa?! Wszak to jak najbardziej poważna praca.

Po czym wchodzi do kuchni i rozmawia z kucharzem. Następnie wraca do głównej izby karczmy ze skrzynką wypełnioną nalewką domowej roboty (po 3 liry sztuka)

[Markos Viktorjosigos]

Kardynał Marco tylko śmieje się z jego oburzenia, wołając jeszcze za nim:

Już się tak nie oburzaj, mój drogi! Przecież ja tylko żartowałem!

Następnie rozgląda się po karczmie i dostrzega księcia Augusta w towarzystwie znanego również kardynałowi młodego diakona. Kardynał nakazuje stojącemu przy ladzie pachołkowi podać sobie wina, po czym udaje się w stronę stolika, zajmowanego przez księcia i jego towarzysza.

Kogóż moje oczy widzą? Witaj, Auguście, przyjacielu! Witam i Ciebie, Bracie Pafnucy. Czy mogę się przysiąść?

[Francesco Gonzaga]

Do karczmy wchodzi Diakon Francesco,znajduje wolne miejsce przy oknie i rozkoszując się pięknym widokiem Rotryjskiego krajobrazu popija piwo z kufla.Mysli również jakiej to potrawy serwowanej w tym przybytku spróbować