Ceremoniał Kwirynalski

[Cesare Francesco de Medici]

CEREMONIAŁ KWIRYNALSKI
SPISANY PODCZAS II SOBORU TRYDENCKIEGO

QUI PRIMUM

Kościół pouczony mądrością Soboru Trydenckiego II, w trosce o dobro swych wiernych postanowił, by spisać specjalny ceremoniał przeznaczony dla uroczystości, które w sposób szczególny dotyczą ludu.

Niech nikt pod groźbą ekskomuniki nie wprowadza w jakikolwiek sposób poprawek do Ceremoniału, gdyż zmiana niniejszych rytuałów jest prawem Soboru. Może się jednak zdarzyć, że Kościół partykularny w swej tradycji ma spisaną uroczystość ślubu, pogrzebu lub koronacji, dlatego dla dobra wiernych Patriarcha ma prawo wydawać dyspensy od niniejszych ceremonii na rzecz rytuałów lokalnych.

Cośmy tu postanowili wcielamy w życie od dnia siódmego po złożeniu podpisu przez Jego Świątobliwość.

/-/ Jego Świątobliwość Pius III
Sługa Sług Bożych
Patriarcha i Biskup Rotrii etc.

CEREMONIA ŚLUBU

K- Kapłan
N- Narzeczeni
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Do świątyni w (nazwa miasta) przybyli liczni goście, aby wziąć udział w ślubie N i N, którzy w obecności kapłana chcą zawrzeć związek małżeński. Kiedy uroczystość miała się zacząć jeden z ministrantów dał wiernym znak  dzwoniąc sygnaturką, że mają powstać, gdyż w tej chwili z zakrystii wyszedł kapłan ubrany złotą kapę. W tym momencie chór zaczął śpiewać anielskim głosem "Ave Maria". Ku przyszłemu mężowi podąża Panna młoda, prowadzona przez ojca, przybrana w długą, białą suknię. Przez prześwitujący welon widać jej radość na widok narzeczonego. Po przywitaniu przyszłych małżonków duchowny mówi:
K: Drodzy Bracia i Siostry! Zebraliśmy się dzisiaj, aby połączyć węzłem małżeńskim tych oto ludzi, N oraz N.
Narzeczeni, pytam was zatem: czy chcecie dobrowolnie i bez żadnego przymusu zawrzeć związek małżeński?
N: Chcemy.
N: Chcemy.
K: Czy chcecie wytrwać w tym związku w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli, aż do końca życia?
N: Chcemy.
N: Chcemy.
K: Zatem podajcie sobie prawe dłonie i wypowiedzcie tekst przysięgi małżeńskiej
MC: Narzeczeni podają sobie prawe dłonie, które kapłan obwiązuje końcem stuły.
Narzeczony: Ja, N, biorę Ciebie, N, za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci.
Narzeczona: Ja, N, biorę Ciebie, N, za męża i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że Cię nie opuszczę aż do śmierci.
MC: Kapłan zdejmuje stułę z rąk Państwa młodych. Błogosławi obrączki i podaje je zakochanym.
K: Na znak zawartego małżeństwa nałóżcie sobie obrączki.
Narzeczony: N, przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności.
Narzeczona: N, przyjmij tę obrączkę jako znak mojej miłości i wierności.
K: Wyraziliście wspólną wolę zawarcia związku małżeńskiego. W imieniu Kościoła Rotryjskiego ogłaszam was mężem i żoną. Obyście żyli w szczęściu i miłości. Tego Wam życzę i z serca błogosławię! Synu, możesz pocałować Pannę młodą.
MC: N zdejmuje welon z twarzy swej żony, po czym delikatnie ją całuje.
Następuje uroczysta Msza św. Po liturgii, Państwo młodzi jeszcze chwilę klęczą przed ołtarzem w ciszy modląc się, po czym powstają i kierują się do wyjścia w rytmie "Marszu Mendelssohna".

OBRZĘD POŻEGNANIA WIERNEGO ZMARŁEGO

MC- Mistrz Ceremonii
K- Kapłan

MC: Dziś żegnamy zmarłego Brata (Siostrę) N. Ksiądz (Biskup) N, ubrany w czarną kapę wchodzi z ministrantem do kaplicy cmentarnej, gdzie czeka już najbliższa rodzina i przyjaciele. Duchowny wraz ze zgromadzonymi modli się po cichu w intencji zmarłego. Po chwili kapłan kropi wodą święconą trumnę. Następnie psałterzysta intonuje psalm pięćdziesiąty, po czym wyrusza procesja do kościoła na czele z krucyferariuszem. Po przybyciu do świątyni, kapłan z asystą przyklękają przed ołtarzem i udają się do zakrystii, gdzie  duchowny przyobleka czarny ornat. Po chwili rozpoczyna się Msza święta w intencji zmarłego (zmarłej). Po zakończeniu liturgii duchowny nakłada kadzidło do trybularza, a następnie obchodzi katafalk okadzając trumnę. Po chwili ksiądz mówi:
K: Udajmy się na cmentarz by tam dokonać obrzęd pożegnania.
MC: Rozlega się dźwięk dzwonów. Wszyscy zebrani udają się na cmentarz gdzie zmarły zostanie pożegnany. Po przybyciu na miejsce kapłan przemawia:
K: Śmierć w warunkach świata wirtualnego jest ostatecznym i nieodwracalnym opuszczeniem kreowanej postaci i przeniesienie się z powrotem w świat realny. Dzień śmierci jest dopełnieniem dnia narodzin. Oddajmy więc hołd naszemu zmarłemu Bratu (Siostrze).
MC: Wszyscy zebrani modlą się przez pewien czas w ciszy.
K: Teraz złożymy ciało naszego zmarłego Brata (Siostry) w grobie.
MC: Trumna zostaje spuszczona do grobu. Zebrani śpiewają "Salve Regina". Po skończonych uroczystościach zaproszeni goście udają się na konsolację.

CEREMONIA KORONACJI (gdy dokonuje jej Prymas/Legat)

M- Monarcha
P- Prymas (Legat)
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Dzwony wszystkich kościołów w kraju obwieszczają mieszkańcom o rozpoczynających się uroczystościach koronacyjnych. Orszak monarszy zbliża się do świątyni królewskiej w N. Na czele pochodu maszerują żołnierze, za nimi idą wysocy urzędnicy i dostojnicy razem z Prymasem (Legatem), na końcu można dostrzec Jego Majestat jadącego w złotej karecie zaprzężonej w dwa białe rumaki. Procesja wchodzi do katedry, a Jego Królewska Mość wysiada z karocy. Zgromadzony lud wiwatuje na cześć nowego władcy. Korowód koronacyjny zbliża się do ołtarza. W tym czasie Prymas (Legat) mówi:
P: (imię władcy) - jako wierzący w Chrystusa gotów będziesz ślubować, tarczę Kościoła nosić, bronić sprawiedliwości, być (nazwa państwa) dobroczyńcą, opiekunem wdów i sierot oraz dotrzymać wierność narodowi?
M: Volo. (będę)
MC: Prymas (Legat, Patriarcha) namaszcza władcę.
P: Namaszczam Cię uroczyście na (tytuł).
M: Amen.
MC: Władca nakłada rękawiczki oraz pierścień, bierze berło do prawej, a jabłko do lewej ręki. Prymas (Legat) otwiera złoty Ewangeliarz, a następnie przytacza fragment Ewangelii św. Jana. Po odczycie Monarcha klęka, a Prymas (Legat) wkłada mu koronę na skronie.
P: (imię monarchy) czy przyjmujesz tą koronę?
M: Fiat, fiat, fiat! (Niech tak będzie)
P: (imię monarchy) pamiętaj, że władza twa pochodzi od Boga i od Boga jest Ci dana. Ja Cię koronuję na (tytuł i państwo).
M: Amen.
MC: Chór intonuje pieśń "Te Deum".

CEREMONIA KORONACJI (gdy dokonuje jej Patriarcha)

P- Patriarcha
M- Monarcha
MC- Mistrz Ceremonii

MC: Dzwony wszystkich kościołów w kraju obwieszczają mieszkańcom o rozpoczynających się uroczystościach koronacyjnych. Orszak zbliża się do świątyni królewskiej w N. Na czele pochodu maszerują żołnierze, za nimi idą wysocy urzędnicy i dostojnicy, na końcu można dostrzec Jego Majestat udającego w złotej karecie zaprzężonej w dwa białe rumaki. Procesja wchodzi do katedry, Jego Królewska Mość wysiada z karocy. Zgromadzony lud wiwatuje na cześć nowego władcy. Korowód koronacyjny zbliża się do ołtarza, gdzie na Monarchę czeka już Patriarcha obleczony w złotą kapę.
P: (imię władcy) - jako wierzący w Chrystusa gotów będziesz ślubować, tarczę Kościoła nosić, bronić sprawiedliwości, być (nazwa państwa) dobroczyńcą, opiekunem wdów i sierot oraz dotrzymać wierność narodowi?
M: Volo. (będę)
MC: Jego Świątobliwość namaszcza władcę.
P: Namaszczamy Cię uroczyście na (tytuł).
M: Amen.
MC: Władca nakłada rękawiczki oraz pierścień, bierze berło do prawej, a jabłko do lewej ręki. Ojciec święty otwiera złoty Ewangeliarz, a następnie przytacza fragment Ewangelii św. Jana. Po odczycie Monarcha klęka, a Patriarcha wkłada mu koronę na skronie.
P: (imię monarchy) czy przyjmujesz tę koronę?
M: Fiat, fiat, fiat! (Niech tak będzie)
P: (imię monarchy) pamiętaj, że władza twa pochodzi od Boga i od Boga jest Ci dana. Uroczyście koronujemy Cię na (tytuł i państwo).
M: Amen.
MC: Chór intonuje pieśń "Te Deum", na cześć władcy rozlegają się gromkie oklaski.