Intronizacja Jego Świątobliwości Piusa IV

[Cesare Francesco de Medici]

Weź tiarę, ozdobioną trzema koronami i bądź świadom, że jesteś Ojcem Królów i Książąt, Sługą Sług Bożych i Suwerenem Państwa Kościelnego. In nomine Patris et Filio et Spiritui Sancto.

[Pio Maria Facibeni]

Po założeniu tiary, Kardynał Kamerling przyklęka i odchodzi na bok. Szambelan podaje Jego Świątobliwości mowę tronową, którą ten wygłasza.

[Vincenzo Botticelli]

Wasze Królewskie Mości,
Wasze Książęce Mości,
Wasze Ekscelencje,
Czcigodni Bracia i Siostry!

Pamiętnego dnia, 24 sierpnia Roku Pańskiego 2014 czcigodne grono Elektorów wybrało nas na urząd dwudziestego już Biskupa Powszechnego. W życiu osób konsekrowanych, którzy w wieloletniej karierze przebrnęli przez wszystkie etapy ścieżki duchownej – wezwanie do sprawowania posługi patriarszej przez Kolegium jest szczególnym zaszczytem i zobowiązaniem. Nie przez przypadek dzieje się to wówczas, gdy w dniu wczorajszym celebrowaliśmy siedem lat, odkąd skoncentrowaliśmy naszą aktywność w mikroświecie. Dzisiejszego dnia radujemy się tym bardziej, że poza wieloletnim stażem, dane nam jest witać tak znamienitych gości, wstępując jednocześnie na Tron Pawłowy. Z tejże racji wszystkich serdecznie witamy i za przybycie dziękujemy.

Po pontyfikacie Ojca Świętego Leona II czas rozpocząć nowy rozdział w ponad siedmioletniej historii naszego Państwa, skupiając się ponownie na rozkwicie wewnętrznym i zewnętrznym Stolicy Apostolskiej. I wiadomym jest, że utrzymanie stabilności państwa w dobie ogólnomikronacyjnego kryzysu nie jest rzeczą łatwą. Nie jest też rzeczą łatwą czuwanie nad bezpieczeństwem wypracowanego przez naszych poprzedników dorobku. Stąd rzeczone słowa nabierają szczególnego znaczenia w chwili, kiedy pojawiają się zamysły w nielicznych grupach, aby unicestwić dalszą możliwość aktywnego rozwoju. Wydarzenia, których pierwszej fali czoła stawił poprzednik nasz i Sługa Boży Leon, wzywają nas do szczególnego zjednoczenia i przyjaźni. Nakazują ze szczególnym zainteresowaniem spoglądać na sytuację za granicami Patrymonium – u naszych przyjaciół, a także pieczołowicie wspierać każdego, kto z różnych okoliczności zmaga się z płynącymi skądinąd trudnościami. I tak też się stanie. Stolica Apostolska posiada wiernych i oddanych Obywateli, za jej granicami zaś – wiernych i oddanych przyjaciół. Dlatego właśnie, rozkwit wewnętrzny Państwa Kościelnego, skłaniający się zwyczajowo ku dobie renesansowej jest jedynie formalnością, bowiem leży to w gestii każdego oddanego Złotemu Tronowi człowieka. Ilekroć zaś o rozkwicie zewnętrznym mowa, tylekroć warto stosować zapewnienia, że umocnienie się stosunków lub nawiązanie ich z tymi, z którymi na różne okoliczności z dawien dawna wygasły – także będzie jedynie formalnością. Często bowiem spotykamy się z degradacją naszych wieloletnich partnerów międzynarodowych. Nagłe ataki realiozy wzywają przed majestat Pana wszystkich – nawet tak zacnych, jak nasz Umiłowany Poprzednik. Stąd właśnie szczególnym wykroczeniem poza idee przyjaźni byłoby niezacieśnienie jeszcze mocniej wszelkich relacji wzajemnych.

Za naszego pontyfikatu zobowiązujemy się także, aby doprowadzić do rozkwitu gospodarczego naszą Ojczyznę. Trwające obrady Rotryjskiego Kongresu Gospodarczego stanowią szczególne wyzwanie, związane z naciskiem na wprowadzenie nowych regulacji ustawowych. Ideą tych zmian jest przede wszystkim wdrożenie stałego podmiotu gospodarczego, będącego – w opinii naszej i Kurii – motorem aktywności społecznej. Istotnym celem, który również sobie przybraliśmy, jest aktualizacja wszelkich rytuałów i praw dworskich, z dostosowaniem ich pod wymogi całego Kościoła. W tym dążeniu do doskonałości nie możemy zapominać wszakże o kulturze, bowiem każdy Biskup Rotrii przez swój urząd jest zobowiązany do szczególnego mecenatu sztuki i ochrony tego, co dobre i piękne.

Jednakże nie jest niczym niewiadomym, że siła Rotrii to jej Obywatele i przyjaciele. To dzięki działalności wielu oddanych sług Złotego Tronu, patriarchowie od wielu lat strzegą tradycji i obyczajów, mając ku temu solidne podstawy. Stąd właśnie, korzystając w pełni ze sposobności dzisiejszego wydarzenia, pragniemy nagrodzić tych, którzy na przestrzeni lat okazywali się niezawodnymi i niezwyciężonymi. Dlatego też:

My, Pius, z łaski Stwórcy i Pana Naszego Biskup Rotrii, Wikariusz Chrystusowy, Następca Księcia Apostołów, Ojciec Królów i Książąt, Najwyższy Kapłan Kościoła Powszechnego, Suweren Państwa Kościelnego Rotria, Sługa Sług Bożych etc. etc. etc., umiłowanym Braciom naszym, których zasługi uznajemy za szczególne, apostolskie pozdrowienia i błogosławieństwo.

1. Odznaczamy Jej Królewską Mość Eleonorę I Wielką Kollaną Arcychrześcijańskiego Orderu Sykstusa III, zezwalając tym samym na stosowanie tytułu „Obrończyni Wiary”.
2. Odznaczamy Jego Królewską Mość Piotra Konstantego Petrowicza Wielką Kollaną Arcychrześcijańskiego Orderu Sykstusa III, zezwalając tym samym na stosowanie tytułu „Obrońcy Wiary”. 
3. Odznaczamy Jego Królewską Mość Marcina I Mikołaja Orderem Ducha Świętego.
4. Odznaczamy Jego Książęcą Mość Tomasza Iva Hugo Orderem Ducha Świętego.
5. Ustanawiamy Jego Eminencję Cesare Francesca kardynała de Medici Kawalerem Wielkiego Różańca Orderu Bożego Grobu.
6. Ustanawiamy Jego Ekscelencję Tommasa Domenica Manciniego Komandorem Orderu Apostolskiego Aleksandra III.
7. Ustanawiamy Jego Ekscelencję Giacinta Martina Manciniego Rycerzem II Klasy Orderu Maryi Matki Kościoła.




Pax Domini sit semper Vobiscum!

(-) Pius IV P. P.

[Pio Maria Facibeni]

Po zakończeniu mowy chór rozpoczyna śpiew Te Deum.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=B0Os90ntfdI[/youtube]

Następnie Patriarcha podnosi się i wyrusza w procesji do zakrystii. Na tym kończy się ceremonia koronacji patriarszej.

[Ksawery van Berden]

Wasza Świątobliwość,
jako Wicekanclerz Kurii Rotryjskiej w imieniu własnym, rządu i wszystkich Obywateli Państwa Kościelnego składam Waszej Miłości najserdeczniejsze gratulacje i życzę udanego okresu pontyfikatu oraz wszelkiego błogosławieństwa!


Uniżenie,

(-) Monsignore Ksawery van Berden
Wicekanclerz Kurii Rotryjskiej

[Pio Maria Facibeni]

Wasza Świątobliwość!

Pragnę serdecznie pogratulować uroczystości intronizacji. Życzę, aby pod Waszymi rządami Rotria ponownie rozkwitała, tak jak Ojciec Święty wspominał w swej mowie intronizacyjnej. Jako prezent, pragnę Waszej Świątobliwości ofiarować obraz Placu Navona.

Z uniżeniem,
(-) Biskup Pio Maria markiz Facibeni,
Szambelan Patriarszy.

[Karl Nicolaus Habsburg]

Wasza Świątobliwość,

proszę jeszcze raz przyjąć moje serdeczne gratulacje z okazji wyboru na Stolicę Pawłową. Jeszcze raz powtórzę moje życzenia, by pontyfikat Waszej Świątobliwości był owocny i spokojny zarazem.

Proszę przyjąć także ten skromny prezent, obraz autorstwa Antonio Joliego, do tej pory znajdujący się w Austrii.




Z wyrazami najwyższego szacunku,
(-) Károly főur Kanzler

[Ferenc von Nacht]

Wasza Świątobliwość!

Jako nowy członek społeczności Rotryjskiej pragnę serdecznie pogratulować wyboru na Biskupa Biskupów, Patriarchę Rotrii! Mam nadzieję, że pontyfikat Waszej Świątobliwości będzie szczególnie udany 

Z wielkim poważaniem
~~Ferenc von Nacht

[Mateusz Smiff]

Wasza Świątobliwość!

W imieniu wszystkich obywateli Trizondalu - tych wierzących i nie, gratuluję. Życzę również, aby kadencja Waszej Ekscelencji stała pod znakiem rozkwitu i dobrobytu. Jako dowód mojego uznania i szacunku, proszę przyjąć ten skromny podarunek.

Jest to barokowy obraz nieznanego autroa przedstawiający panoramę mego rodzinnego miasta - Mariboru. Do tej pory znajdował się tymże mieście w Galerii Cieni, lecz uważam, iż zasługuje on tak wielkiego człowieka jak Wasza Świątobliwość.

[Piotr Konstanty Petrowicz]

Z okazji Intronizacji Waszej Świątobliwości
w imieniu całego Narodu Agurskiego składamy serdeczne gratulacje oraz życzenia
Wielu Łask Bożych oraz wsparcia w posłudze podczas całego pontyfikatu.

Liczymy, iż Wasza Świątobliwość będzie pamiętał o wiernych Kościoła w Agurii
i zechce wesprzeć swym błogosławieństwem, za co już teraz składamy serdeczne Bóg Zapłać.



Jego Królewska Mość
Piotr II Konstanty Petrowicz Catalan

[Giacinto Martino de Mancini OFD]

Ojcze Święty!

W tak ważnym dniu dla Rotrii, a w szczególności dla Waszej Świątobliwości w imieniu Kościoła w Agurii i Trizondalu, Księstwa Urbino, Zakonu Dominikańskiego, a także własnym składam życzenia, niech Bóg wspomaga Ojca Świętego wszelkimi łaskami, a w szczególności zaś Swoją Mądrością. Niech ten pontyfikat będziemy okresem wzrostu świetności Państwa Kościelnego i całego Kościoła. Pamiętam o Waszej Świątobliwości w moich modlitwach.

Z tego miejsca dziękuję za nadanie orderu, jest to dla mnie wielki zaszczyt, a także motywacja do dalszej pracy.


Najposłuszniejszy sługa,

(-) biskup Giacinto Martino Mancini OFD

[Don Tommaso I de Mancini]

Wasza Świątobliwość,

Chciałbym bardzo podziękować za order, jednak..nie jestem godzien jego przyjęcia. Ja skromny braciszek nie mogę lśnić. Dziękuję jednak za wyróżnienie. Dowodzi to zaufania Waszej Świątobliwości do mnie.

A skoro o zaufaniu mowa... Mam dla Waszej Świątobliwości prezent i chciałbym by Ojciec Święty zapoznał się z nim dokładnie. Chodzi  bowiem tutaj o coś więcej, o coś ważniejszego - o rozwój Kościoła. Kościoła, który cały czas się reformuje. Podupadł on jednak na znaczeniu, a Stolica Święta nie jest już niestety latarnią w mrokach tego świata.  Musimy więc go odbudować! Postawić na nogi na nowo, aby zawsze i wszędzie był "solą ziemii". Musimy też poświęcić wszystko - nasze przywileje, bogate stroje, źle zrozumiany przepych, a przede wszystkim pychę - by odnowić Kościół Rotryjski.

Moim prezentem dla Waszej Świątobliwości są moje "Tezy", w których zawarłem program reformy Kościoła, a które dedykuję Waszej Świątobliwości i ogłaszam wszem braciom :

Tezy Brata Tommaso Domenico Manciniego z klasztoru św. Tomasza we Fiesole

.

Dedykowane Ojcu Świętemu Piusowi IV z okazji dnia koronacji

1. Patriarcha Rotrii, choć jest suwerenem Państwa Kościelnego, jest przede wszystkim posłany, aby głosić prawdy wiary i promować je dla pożytku wielu.

2. Powinnością Patriarchy jest to, aby był sługą Kościoła, a nie panem feudalnym i żeby w ten sposób wykonywał swoją posługę jako wybrany do przewodzenia wspólnocie v-Kościoła.

3. Kościół Rotryjski nie może zamykać się w sobie, w swoim własnym ceremonializmie, lecz działać w mikroświecie na rzecz wartości chrześcijańskich, aby poprzez swoją działalność przysporzyć jak największy pożytek duszą. Ceremonie same w sobie bowiem go nie dadzą, a więc to w jaki sposób v-Kościół działa musi wykraczać poza ramy suchych ceremonii.

4. Patriarcha Rotrii, tak jak każdy chrześcijanin, ma być „światłem świata”. Jeżeli zamyka się on dla mikroświata, staje się „więźniem Kwirynału”, to nim nie jest. W mikroświecie szarga się wartości, a nie ma nikogo, kto by konsekwentnie stał po stronie Prawdy. Prawdziwy „Ojciec Królów i Książąt” wiernie broni Prawdy, bez względu na straty dla Państwa, czy dla siebie samego.

5. Patriarcha Rotrii musi w tym zakresie współpracować z chrześcijańskimi monarchami i zachęcić ich do tego by poprzez opiekę nad danym Kościołem lokalnym, stawali się „obrońcami Wiary”. Oni to bowiem poprzez Boże powołanie i namaszczenie zostali wybrani, by pełnić władzę nad swoimi krajami. To Boże powołanie zobowiązuje ich do świadczenia o swojej wierze wobec tych, nad którymi mają władzę.

6. Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi nie powinni mieć zbyt wielu przywilejów państwowych, chyba że jest to konieczne lub jest związane z pełnioną funkcją lub urzędem.

7. Choć nie możemy prowadzić ewangelizacji takiej jak prawdziwi duchowni, to jednak każdy z nas jest wezwany do posługi misyjnej względem bliźnich, a v-Kościół to świetne pole do jej wypełniania.

8. Patriarcha Rotrii jest „pierwszym wśród równych” w Kolegium Biskupów, jednak tylko i wyłącznie „pierwszym wśród równych”. Nie powinien mieć władzy absolutnej w Kościele, lecz pełnić ją wspólnie z Kościołem reprezentowanym przez biskupów, tak jak wspólnie pełnili władzę Apostołowie pod przewodnictwem Piotra w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Patriarcha zatem, jako Biskup Rotrii, powinien we wszelkich kwestiach powinien radzić się i podejmować decyzje wspólnie z Synodem Biskupów, natomiast w kwestiach bardzo ważnych dla Kościoła wagi powinien powierzać je do rozstrzygnięcia Soborowi Powszechnemu.

9. Starodawna tradycja dawała moc ostatecznego orzekania w sprawach kościelnych Soborowi Powszechnemu, toteż należy przywrócić tę prerogatywę Soborowi. Także należy powierzyć Soborowi władzę zdejmowania z urzędu Patriarchy w wypadku, gdy ten jawnie i publicznie popełnia grzechy ciężkie, z których nie chce się poprawić powodując zgorszenie wśród wiernych.

10. Jeśli zaś chodzi o Kolegium Kardynalskie, Patriarcha powinien dobierać kandydatów z Kościołów lokalnych, nie tylko zaś z Rotrii, aby to reprezentacja Kościoła miała przywilej wyboru Biskupa Powszechnego. Nie godzi się, aby kraje, w których Kościół żyje i rozwija się, nie miały „swojego” kardynała.

11. Kościół Rotryjski powinien dać więcej wolności biskupom ordynariuszom. Oni bowiem często posiadają o wiele większą wiedzę o mentalności swoich wiernych i ich potrzebach. Z tego względu muszą mieć więcej wolności i niezależności od v-Stolicy Apostolskiej.

12. Każdy biskup jest równy wobec siebie w Kolegium Biskupów.

13. Biskup także jako pierwszy pasterz swojej diecezji powinien dbać jak najlepiej o swoje owieczki. Powinien być dla nich obrazem Boga Ojca – sprawiedliwym sędzią, ale także miłosiernym ojcem.

14. Chociaż Patriarcha ma jako jedyny prawo kreacji nowych biskupów, jednakże to Synod Biskupów powinien wybierać kandydatów do tego zaszczytnego urzędu, a Patriarcha jedynie zatwierdzać ich nominacje.

15. Najwyższą władzę w danej prowincji kościelnej powinien mieć Synod Prowincjonalny pod honorowym przewodnictwem prymasa. Sam zaś synod powinien składać się z biskupów diecezjalnych oraz reprezentacji niższego duchowieństwa. Na czele diecezji staje zaś biskup, którego wspomaga kapituła.

16. Kościół Rotryjski to nie tylko hierarchia, ale też świeccy. Biskupi powinni wyciągnąć ku nim rękę i sprawować nad nimi pasterską opiekę. Powinni także radzić się ich w ważnych kwestiach, a także dołączać do składu kapituł.

17. Te zaś wszystkie tezy, które tu spisałem, spisane zostały na chwałę Bożą oraz v-Kościoła. Niechaj Ci, którzy posiadają władzę w Kościele Rotrii kontemplują je i przekazują owoce tej kontemplacji wiernym, aby Kościół, który wciąż się reformuje, świadczył o wierze jak latarnia wśród mroków tego mikroświata i nigdy nie odwracał się od swych świętych, chrześcijańskich korzeni. Amen.

Warowną Twierdzą jest nasz Bóg!

+ dr net. Tommaso Domenico Mancini

[Adam Aleksander Dostojewski von Vincis]

Wasza Świątobliwość,

W imieniu rządu Federacji Brodryjskiej oraz wszystkich jej obywateli chciałbym złożyć najserdeczniejsze gratulacje z okazji intronizacji na Tron Patriarszy. Wierzymy, że w tak trudnych dla całego mikroświata czasach Patrymonium Świętego Pawła będzie mogło cieszyć się rozkwitem pod opiekuńczymi skrzydłami Waszej Świątobliwości. 

Korzystając z okazji chciałbym życzyć Waszej Świątobliwości opieki oraz błogosławieństwa Boga Wszechmogącego. Jestem pewny, że z pomocą Stwórcy oraz grona wiernych obywateli i przyjaciół pontyfikat, który stoi przed Ojcem Świętem będzie pomyślny i owocny.

Na koniec chciałbym by Wasza Świątobliwość przyjęła skromną ferułę wykonaną przez rzemieślników z Czuwacji. Niech przypomina ona Ojcu Świętemu o wiernych Kościoła w Brodrii.

Z wyrazami estymy,

/-/ Fiodor Dostojewski
Ambasador Federacji Brodryjskiej w Patrymonium Świętego Pawła

[Vincenzo Botticelli]

Wasze Królewskie Mości,
Wasze Ekscelencje,
Dostojni Państwo!

Dziękujemy serdecznie za wszystkie złożone gratulacje oraz podarunki. Stanowią one dla nas wyraźną oznakę tego, jak wieloma przyjaciółmi jesteśmy otoczeni. Serdeczne Bóg zapłać!

Szczególnie zaś dziękujemy Ekscelencji Manciniemu za przedłożone założenia. Sądzimy, że z pewnością trzeba będzie pochylić się nad nimi tak, jak nad wszelką inicjatywą działalności na chwałę Kościoła, Matki Naszej. Raduje się serce nasze, że nie jedynie Biskupowi Powszechnemu zależy na dobru Kościoła, lecz także na innym, powołanym do kanonicznego sprawowania urzędu.


Apostolskim pozdrowieniem,

(-) Pius, P.P.

[Karolina]

Wasza Świątobliwość!

W imieniu Jego Książęcej Mości Tomasza Ivo Huga, Kanclerza Andronichusa Bryenniosa, jak i całego Księstwa Sarmacji, pragnę podziękować za zaproszenie kierowane do nas oraz złożyć gorące gratulacje w tym szczególnym dla Waszej Świątobliwości dniu. Prawdziwą przyjemnością było także oglądanie uroczystości intronizacyjnej. Życzę, aby zasiadanie Waszej Świątobliwości na tronie patriarszym było tak udane, jak uroczystość.

Pragnę wyrazić także nadzieję, że stosunki między naszymi państwami wejdą w nową, lepszą epokę.