Intronizacja Jego Świątobliwości Aleksandra IV

[Nicolaus Stefano Dreder]

Inthronizare  Alexandrum  Quartum

Intronizacja Jego Świątobliwości Aleksandra, XVI men. II MMXV AD w Bazylice św. Jana na Lateranie

W całej Rotrii rozbrzmiewają dzwony! Do Bazyliki Laterańskiej zbliża się długa procesja. Prowadzą ją krokiem marszowym żołnierze Gwardii Apostolskiej, za nimi zmierzają usługujący, prezbiterzy, prałaci honorowi, biskupi, potem zaś Wikariusz Generalny, niosący paliusz i pierścień oraz Arcybiskup Trydentu niosący triregnum. Następnie idzie Kardynał Dziekan ubrany w kapę w asyście Szambelana Patriarszego. Na końcu procesji da się zauważyć Patriarchę niesionego w złotej lektyce przez sediarii. Lud wierny wita i chwali Patriarchę. Procesja przekracza bramy Bazyliki. Korowód koronacyjny zbliża się do ołtarza, gdzie znajduje się tron patriarszy. Orszak podąża do ołtarza św. Grzegorza, gdzie spotyka kardynałów odzianych w cappa magna. Patriarcha siada na faldistorium przed ołtarzem. Podchodzą do niego kardynałowie i w imieniu wszystkich duchownych oraz swoim składają homagium:

[Nicolaus Stefano Dreder]

Ja, kardynał Nicolaus Stefano Dreder przysięgam wierność i dozgonne posłuszeństwo Nowemu Biskupowi Rotrii Aleksandrowi IV oraz, że przyczynię się do obrony wiary Kościoła Powszechnego. Tak mi dopomóż Boże w Trójcy Jedyny. Amen.

[Nicolaus Stefano Dreder]

Po zakończeniu składania przysiąg korowód podąża do kaplicy Najświętszego Sakramentu, gdzie Patriarcha modli się w intencji Rotrii. Potem następuje procesja do ołtarza głównego i rozpoczęcie uroczystej Mszy pontyfikalnej. Po jej zakończeniu, Patriarcha udaje się na balkon Bazyliki Laterańskiej. Zasiada na tronie i całuje złoty Ewangeliarz. Zbliżają się Asystenci Tronu Patriarszego niosący insygnia władzy patriarszej.

[Nicolaus Stefano Dreder]

Zdejmuję mitrę Patriarsze i podaję ceremonialny Ewangeliarz.

Patriarcha składa swą prawą rękę na Ewangeliarzu, a lewą wznosi ku górze w geście pokoju.

[Aleksander IV]

My, Aleksander IV, przysięgamy dochować przekazanej nam Tradycji, ani niczego, co było przed nami strzeżone przez naszych umiłowanych w Panu poprzedników, ani nie naruszać, ani nie zmieniać, ani nie zezwalać na jakiekolwiek zmiany. Przeciwnie: z gorącym umiłowaniem, jako tej Tradycji uczeń i dziedzic, przysięgamy z czcią zachować przekazane dobro, ze wszystkich naszych sił i całą naszą mocą. Tak nam dopomóż Boże. Amen.

[Nicolaus Stefano Dreder]

Wikariusz Generalny podaje kardynałowi Drederowi paliusz.


Zakładam Patriarsze paliusz.

[Aleksander IV]

Przysięgamy uroczyście, że zachowamy wszystko, co jest nauczane przez Kościół Święty i co zostało zdefiniowane i ogłoszone w pierwszym rzędzie przez sobory oraz naszych poprzedników.

[Nicolaus Stefano Dreder]

Wikariusz podaje spinki.


Przypinam paliusz złotymi spinkami.

[Aleksander IV]

Zachowamy bez najmniejszej straty dyscyplinę i ryt Kościoła. Usuniemy z Kościoła każdego, kto ośmieliłby się działać przeciwko tej przysiędze, czy bylibyśmy to my sami, czy ktokolwiek inny. Tak nam dopomóż Boże. Amen.

[Nicolaus Stefano Dreder]

Kardynał Kamerling podchodzi przed Patriarchę, kłania się mu i nakłada na jego palec pierścień, mówiąc:

Przyjmij pierścień na znak wierności Prawu i Tradycji, którą właśnie przysiągłeś. Niech Pan wspomoże Cię w obronie wolności Kościoła i niech poprzez Twoją rękę, na której spoczywa ten pierścień, broni przed wszelkim grzechem.

[Nicolaus Stefano Dreder]

Następuje koronacja triregnum. Do tronu Patriarszego zbliża się Wikariusz Generalny. Kardynał Kamerling podnosi tiarę i koronuje Patriarchę słowami:

Weź tiarę, ozdobioną trzema koronami i bądź świadom, że jesteś Ojcem Królów i Książąt, Sługą Sług Bożych i Suwerenem Państwa Kościelnego. In nomine Patris et Filio et Spiritui Sancto.

Po założeniu tiary, Kardynał Kamerling przyklęka i odchodzi na bok. Szambelan podaje Jego Świątobliwości mowę tronową, którą ten wygłasza.

[Aleksander IV]

Fratelli e sorelle carissimi,


W dniu naszej intronizacji do Patriarszego Tronu, pokładamy w Panu wdzięczność za nasz wybór i ufność w pomoc Ducha Świętego w czasie naszego pontyfikatu. Wierzymy, iż będzie to czas renesansu w Kościele Powszechnym, który przez ostatnie kilkanaście miesięcy dotykany był przez liczne problemy. Nieszczęśliwie ostatnie pontyfikaty nie kończyły się w planowanym terminie, przerywane to śmiercią, to abdykacją Patriarchy. Wszystko to nie służyło Stolicy Apostolskiej.

Pamiętać musimy również, o tych spośród wiernych Kościoła, którzy postanowili się od niego odwrócić. Wyrażamy nadzieję, iż oświeceni światłem wiary, bijącym ze Świątyni Pana, zechcą powrócić na łono Świętego Kościoła. Dla jego przetrwania i rozwoju, ważne jest, byśmy w naszych codziennych pracach zachowywali naukę Chrystusa. Jest ona kluczem, do tworzenia braterskich więzi pomiędzy wiernymi, które spajają wspólnotę, czyniąc ją niewzruszoną na zakusy zła.

Celem, który stawiamy sobie na ten pontyfikat, jest przede wszystkim odnowienie tragicznie zniszczonych relacji z państwami Pollinu. W dobie postępującej na około laicyzacji, ważnym jest by także w przestrzeni wirtualnej świadczyć o chrześcijańskich korzeniach naszej cywilizacji. To jest właśnie głównym celem istnienia naszego Kościoła, który w prawdzie nie prowadzi czynnej ewangelizacji, jaka ma miejsce w realnych Kościołach, lecz w wydarzeniach kulturalnych i fabularnej narracji przypomina o przebogatej Tradycji i wartości, które niesie ze sobą cywilizacja chrześcijańska.

Ponadto, pragniemy zakończyć trwający Sobór, wierząc, że za jego sprawą Stolica Apostolska naprawi pęknięcia i zniszczenia, które pozostawiły po sobie wydarzenia ubiegłej jesieni. Naszym wspólnym wysiłkiem możemy sprawić, iż Kościół Rotryjski odzyska dawny blask i chwałę, co nie tylko przyniesie Nam radość, lecz także wzbogaci mikroświat niezwykłym aspektem kulturowym.

Niech każdy kto ma w sercu piękno i dobro oraz chęć do działania przystąpi do Złotego Tronu, by wspierać Biskupa Powszechnego w trudnej misji kierowania Kościołem i Państwem. Zapewniamy, iż ofiarna służba w Winnicy Pana nie spotka się z obojętnością, a zasługi dla Stolicy Apostolskiej będą hojnie nagradzane.

Niech Pan zachowa w swej opiece Święty Kościół i jego wiernych.


Apostolskim pozdrowieniem,
(+) Alexander IV P.M.

[Nicolaus Stefano Dreder]

Po zakończeniu mowy chór rozpoczyna śpiew Te Deum.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=B0Os90ntfdI[/youtube]

Następnie Patriarcha podnosi się i wyrusza w procesji do zakrystii. Na tym kończy się ceremonia koronacji patriarszej.

[Eleonora de Medici]

Wasza Świątobliwość,

Przyjmijcie proszę Nasze najszczersze gratulację z okazji Waszej intronizacji. Przyjmując tiarę potwierdziliście Wasze boskie prawo do sprawowania władzy nad swym narodem. Dlatego, też pragniemy pogratulować Waszej Świątobliwości i życzyć wszelkiej pomyślności, mądrości oraz wytrwałości w sprawowaniu władzy. Proszę również o Wasze błogosławieństwo dla Naszej osoby oraz całego Imperium Skarlandzkiego. W dowód naszej przyjaźni proszę przyjąć ten oto pierścień wykonany przez naszych złotników, który  symbolizuje Waszą jedność z wiarą i przywiązanie do kościoła, którego jesteście pasterzem.

/-/ Eleonora I
Z  Bożej łaski uświęcona Arcychrześcijańska Królowa wszystkich ziem skarlandzkich,
Królowa Polska, Wielka Księżna Litewska, Księżna Toskanii, Księżna Barii etc,etc,etc.

[Aleksander IV]

Wasza Arcychrześcijańska Mość,


Serdecznie dziękujemy za przekazane gratulacje i piękny podarunek, który z pewnością zajmie zaszczytne miejsce w naszej pamięci. Również wysoce sobie cenimy przyjaźń z Waszą Miłością oraz Imperium Skarlandu. Liczymy również na rozwój i owoce tej przyjaźni, które bez wątpienia przyniosą wymierne korzyści dla naszych narodów.
Waszej Arcychrześcijańskiej Mości, Rodzinie Królewskiej oraz wszystkim poddanym Imperium Skarlandu z serca błogosławimy: In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti.


Apostolskim pozdrowieniem,
(+) Alexander IV P.M.