Pokaż wiadomości
Ta sekcja pozwala Ci zobaczyć wszystkie wiadomości wysłane przez tego użytkownika. Zwróć uwagę, że możesz widzieć tylko wiadomości wysłane w działach do których masz aktualnie dostęp.
Constitutio Ducalis
SERENISSIMUS DOMINUS NOSTER
Najjaśniejszy Pan Nasz, Aleksander IV, Biskup Rotryjski dał nam na wieki na własność Ziemie Księstwa Parmy. Patrząc śmiało w przyszłość, pamiętamy o potrzebach naszych poddanych, a najbardziej konieczną do właściwego życia społecznego rzeczą jest ustanowienie podstawowych praw, które regulowałyby kompetencje władz oraz ustalałyby wolności i prawa poddanych.
Przeto na mocy nadanej nam władzy – My, Don Tommaso I, Książę Parmy, ustanawiamy, uchwalamy i postanawiamy ogłosić niniejszą konstytucję książecą, która stanowić będzie, prócz praw Państwa Kościelnego Rotrii, najwyższe prawo Księstwa.
W imię Trójcy Przenajświętszej!
Caput I – Ducatum (Księstwo)
Art. 1
Księstwo Parmy jest jednostką administracyjną Państwa Kościelnego Rotria w rozumieniu Konstytucji Apostolskiej Ducati Patrimoni Sancti Pauli. Zachowuje jednak autonomię poprzez ustanawianie i stosowanie własnego prawa, z poszanowaniem ustaw Państwa Kościelnego Rotrii, posiadanie własnego wojska i nadawanie własnych tytułów szlacheckich,
Art. 2
Religią panującą w Księstwie Parmy po wsze czasy będzie rotriokatolicyzm. Książę Parmy musi wyznawać rotriokatolicyzm, by móc objąć tron Księstwa Parmy.
Art. 3
Księstwo Parmy jest stanową monarchią dziedziczną.
Art. 4
Rodziną panującą w Księstwie Parmy jest ród de Mancini. Zasady i tryb dziedziczenia tronu Księstwa Parmy oraz związanych z nim tytułów i uprawnień regulują inne akty prawne.
Art. 5
Stolicą Księstwa Parmy jest Książęce Miasto Parma.
Art. 6
Językiem urzędowym w Księstwie Parmy jest język polski. Językami pomocniczymi są łacina, język włoski, język francuski i język hiszpański. Spośród języków pomocniczych tylko łaciny można używać przy spisywaniu aktów prawnych.
Art. 7
Flaga i herb Księstwa Parmy określone są odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszej konstytucji.
Caput II – Cives (Poddani)
Art. 8
Poddani to mieszkańcy Księstwa Parmy, którzy złożyli przysięgę wierności Księciu Parmy i zostały im nadane obywatelstwo i stan.
Art. 9
Są trzy stany w Księstwie Parmy : szlachta, duchowieństwo i mieszczaństwo. Można łączyć pierwszy i drugi stan, trzeciego z pierwszym zaś nie.
Art. 10
Każdy poddany bez względu na stan ma prawo do życia, prawo do poszukiwania szczęścia, prawo do własności oraz prawo do poszanowania godności ludzkiej
Art. 11
Każdy poddany bez względu na stan ma obowiązek wierności wobec Księcia Parmy oraz płacić wszelkie podatki, daniny i inne ciężary publiczne.
Art.12
Kto chce uzyskać obywatelstwo i zostać przydzielonym do odpowiedniego stanu, musi wnieść stosowny wniosek do Księcia Parmy, a po jego zaakceptowaniu złożyć niniejszą przysięgę : Ja, N, w pełni dobrowolnie i świadomie przysięgam Waszej Książecej Mości, że dochowam wierności Waszej Wysokości oraz Waszym następcom, że do końca życia będę służył Księstwu Parmy oraz będę przestrzegał prawa książęcego jak i państwowego. Tak mi dopomóż Boże w Trójcy Jedyny Prawdziwy i Wszyscy Święci
Caput III – Dux (Książę)
Art. 13
Książę Parmy jest jedynym prawowitym właścicielem ziem Księstwa Parmy oraz pełni władzę wykonawczą, we współpracy z Pierwszym Ministrem oraz ustawodawczą razez ze Stanami Generalnymi.
Art. 14
Książę Parmy jest najwyższym sędzią w Księstwie Parmy.
Art. 15
Książe Parmy :
I. Mianuje Pierwszego Ministra.
II. Promulguje akty prawne przewidziane do promulgacji przez niego.
III. Reprezentuje Księstwo Parmy na zewnątrz
IV. Nadaje szlachectwa i odbiera je
V. Nadaje statuty oraz przywileje stanom
VI. Nadaje obywatelstwo i przydziela do stanu.
VII. Ogłasza konstytucje i ordonanse.
Art. 17
Książę Parmy jest nietykalny i tylko Patriarcha Rotrii może odebrać mu ziemię i złożyć z urzędu.
Art. 18
Książę Parmy obejmuje władzę nad Księstwem Parmy poprzez złożenie hołdu lennego Patriarsze Rotrii.
Art. 19
Gdyby się zdarzyło, że Książe Parmy by zmarł bądź abdykował, Pierwszy Minister podaje do wiadomości Patriarchy Rotrii oraz Następcy Tronu zaistniały fakt, a następnie ogłasza bezkrólewie i zwołuje Stany Generalne. Stany Generalne natychmiastowo obwołują Następcę Tronu nowym Księciem Parmy, a w przypadku śmierci poprzedniego Księcia Parmy ogłaszają tygodniową żałobę. Następca Tronu obejmuje władze nie wcześniej niż w tydzień po ogłoszeniu go Księciem Parmy.
Art. 20
Książe Parmy może ogłosić regencję, w przypadku gdy nie może sprawować władzy. Na regenta może mianować członka Rodziny Panującej bądź któregoś ze szlachciców.
Art. 21
W przypadku, gdy Książę Parmy jest nieaktywny przez czas nie krótszy niż dwa tygodnie i nie poinformował o fakcie swojej nieobecności, Pierwszy Minister zwołuje Stany Generalne, które mianują regenta zgodnie z art. 20. Gdy niepoinformowana nieobecność trwa miesiąc, domniemuje się, że Książę Parmy abdykował i rozpoczyna się procedurę przewidzianą w art. 19
Caput IV – Status Generales (Stany Generalne)
Art. 22
Stany Generalne to zgromadzenie wszystkich trzech stanów, które wspólnie z Księciem Parmy stanowi prawo.
Art. 23
Stany Generalne zwołuje Książę Parmy z inicjatywy własnej lub na wniosek Pierwszego Ministra bądź na wniosek przynajmniej jednego członka Stanów Generalnych.
Art. 24
Członkowie Stanów Generalnych na czas posiedzeń posiadają immunitet formalny i materialny.
Art. 25
Zasady i tryb działalności Stanów Generalny, jak i stanowienia przez nie prawa, określą inne akty prawne.
Caput V – Primus Minister (Pierwszy Minister)
Art. 26
Pierwszy Minister jest najwyższym urzędnikem Księstwa Parmy, sprawuje nadzór nad administracją publiczną i lokalną, a także nad beneficjami.
Art. 27
Pierwszego Ministra mianuje Książę Parmy z grona szlachty bądź duchowieństwa.
Art. 28
Pierwszy Minister :
I. Sprawuje pieczę nad finansami Księstwa Parmy
II. Nadzoruje wykonywanie ustaw i innych ustaw prawnych
III. Prowadzi prace Kancelarii Książęcej
IV. Wydaje edyktów i dekretów.
V. Sprawuje nadzór nad wojskiem książecym w czasie pokoju w imieniu Księcia Parmy.
Caput VI – Ius publice respondendi (Prawo publicznej odpowiedzi)
Art. 29
Ius publice respondendi posiada przede wszystkim Książe Parmy.
Art. 30
Książę Parmy może nadać także to uprawnienie w przywileju dla wybitnych jurystów, przynajmniej w stopniu doktora prawa, lub osobom wybitnie biegłym w prawie nie posiadającym tytułu naukowego. Mają oni prawo wydawania reskryptów ex auctoritate ducalis.
Art. 31
Osoby posiadające ius publice respondendi ex auctoritate ducalis mogą odpowiadać zarówno na zapytania prawne z zakresu prawa prywatnego, jak i publicznego, chyba że zostanie to im ograniczone w przywileju przez Księcia Parmy.
Art. 32.
Osoby posiadające ius publice respondendi ex auctoritate ducalis stanowią obowiązującą wykładnię prawa książęcego. W przypadku opinii sprzecznych spór rozwiązuje w odpowiednim reskrypcie Książe Parmy.
Caput VII – Normae epilogi (Przepisy końcowe)
Art. 33
Niniejszą konstytucję można zmienić poprzez wydanie konstytucji zmieniającej bądź poprzez ustawę Stanów Generalnych.
Art. 34
W trybie specjalnym Książe Parmy wyda konstytucje : O Rodzinie Panującej, O ¬ródłach Prawa, O Stanach i ich uczestnictwie we sprawowaniu władzy w przeciągu miesiąca od wejście w życie konstytucji Serenissimus Dominus Noster.
Art. 35
Niniejsza konstytucja wchodzi w życie wraz z chwilą jej ogłoszenia.
(-) Thomas I de Farnese - Mancini
Dei Gratia Dux Parmae
Załącznik nr 1
Załącznik nr 2
?Apostolskie Miasto Rotria, 02.03.2015r.Jego Eminencja
prof. UR dr net Tommaso Domenico kardynał de Mancini OFD
Sekretarz StanudoJego Świątobliwości
Patriarcha Rotrii
Aleksandra IV
Wasza Świątobliwość!
Z powodu dość gwałtownych i uciążliwych ataki realiozy (praca i studia) pragnę złożyć na ręce Waszej Świątobliwości dymisję z urzędu Sekretarza Stanu. Ten urząd, jakże ważny nie tyle co konstytucyjnie, ale przede wszystkim ze względu na kierunek polityki rotryjskiej, wymaga, ażeby osoba go pełniąca była bardziej aktywna niż ja w tym momencie mojego wirtualnego życia. To też wielka odpowiedzialność, której ja, niegodny sługa Waszej Świątobliwości, nie jestem w stanie sprostać z powodu wyżej wymienionego.
Oddaję się więc do dyspozycji Waszej Świątobliwości i serdecznie proszę o rozpatrzenie mojej prośby.
Cum debita reverentia,
(-) prof. UR dr net. Tommaso Domenico kardynał de Mancini OFD
Sekretarz Stanu.
Statut Generalny
o Kolegium Dominikańskim
z dnia 21 miesiąca grudnia Roku Pańskiego 2014
Art. 1.
Niniejszy statut reguluje wszystkie kwestie związane z Kolegium Dominikańskim.
Art. 2.
Kolegium Dominikańskie, zwane dalej "Kolegium", jest uczelnią, której celem jest kształcenie kandydatów do Zakonu Dominikańskiego
Art. 3.
§ 1. Na czele Kolegium stoi Dziekan.
§ 2. Dziekan jest powoływany przez Kapitułę Generalną na wniosek Generała.
§ 3. Opróżnienie stanowiska Dziekana następuje przez:
1. Wykluczenie z Zakonu Dominikanów
2. Suspensę nałożoną przez stosowną władzę
3. Rezygnację złożoną przed Generałem Zakonu
4. Decyzję Kapituły Generalnej
§ 3a. W czasie vacatu na stanowisku dziekana, urząd pełni Generał Zakonu.
Art. 4.
§ 1. Głównym zadaniem Dziekana jest opieka nad uczelnią i studentami.
§ 2. Obowiązkiem Dziekana jest przeprowadzenie egzaminu końcowego.
§ 2a. Gdy Dziekan nie może przeprowadzić egzaminu, wyznacza do tego zadania innego Brata.
Art. 5.
§ 1. Każdy Brat w ramach formacji stałej jest zobowiązany raz w przeciągu dwóch miesięcy wygłosić jeden wykład z zakresu teologii, filozofii lub historii Kościoła.
§ 2. Z publikacji wykładów są zwolnieni studenci UR lub innej akredytowanej przez UR uczelni wyższej.
Art. 6.
Niniejszy Statut Generalny wchodzi w życie z chwilą ogłoszenia.
(-) dr net. Tommaso Domenico kardynał Mancini
Generał Zakonu Braci Dominikanów
THOMAS EPISCOPUS CUM COLLEGIO REGENTUM
LITTERAE APOSTOLICAE
MOTU PROPRIO DATAE
AD MAIOREM DEI GLORIAM
EIUSQUE SUCCESSORIBUS CANONICE SUBSTITUENDIS, IN PERPETUAM REI MEMORIAM, SUBSTITUANTUR
NORMIS QUAE SEQUUNTUR:
Venerabili Fratri Nostro
Alberto van Oranje-Nassau,
Summa igitur, qua fungimur, Apostolica potestate constituimus:
Na mocy najwyższej władzy apostolskiej, jaką sprawujemy, postanawiamy, co następuje:
§ 1. Wynieść Cię do godności prezbitera Świętego Kościoła Rotryjskiego.
1° Nadać pełnię przywilejów wynikających z tego tytułu.
2° Zobowiązać do przestrzegania powierzonych obowiązków pasterskich.
§ 2. Zezwolić Ci na stosowanie w czasie sprawowania funkcji herbu należnego duchownemu w randze prezbitera.
§ 3. Zobowiązać Cię do prezentacji stosownego blasonu w terminie nie dłuższym, niż siedem dni od dnia upowszechnienia naszej woli.
§ 4. Cośmy tutaj zapisali, w życie wcielamy i w prawie ustanawiamy stosownym z chwilą ogłoszenia.Datum Rotriae, apud S. Paulum, die XV, mensis October, anno Domini bis millesimo quattuordecimo,
+ Thomas Mancini
Episcopus Regens in Rotria
(-) Cosmas de Rotria
Regens in Rotria
Thomas, Episcopus Regens, in Rotria
dilecti fratres et sorores, in perpetuam rei memoriam.Bulla
In Timore
Art. 1.
Na mocy nadanej nam władzy, kierując się najwyższą troską o Kościół, Matkę Naszą, ustanawiamy Radę Regencyjną, w skład której powołujemy naszą skromną osobę, jako przewodniczącego, i Brata Kosmę z Rotrii.
Art. 2.
Nadajemy wszelkie prerogatywy oraz inne kompetencje patriarsze Radzie Regencyjnej na czas trwania sediswakancji.
Art. 3.
Rada Regencyjna ulegnie samorozwiązaniu wraz z momentem wyboru nowego Patriarchy.
Art.4
Niniejsza bulla wchodzi w życie wraz z momentem jej ogłoszenia.Datum Rotriae, apud S. Paulum, die XIV, mensis October, anno Domini bis millesimo quattuordecimo,
+ Thomas Mancini
Episcopus Regens in Rotria
Tezy Brata Tommaso Domenico Manciniego z klasztoru św. Tomasza we FiesoleDedykowane Ojcu Świętemu Piusowi IV z okazji dnia koronacji
1. Patriarcha Rotrii, choć jest suwerenem Państwa Kościelnego, jest przede wszystkim posłany, aby głosić prawdy wiary i promować je dla pożytku wielu.
2. Powinnością Patriarchy jest to, aby był sługą Kościoła, a nie panem feudalnym i żeby w ten sposób wykonywał swoją posługę jako wybrany do przewodzenia wspólnocie v-Kościoła.
3. Kościół Rotryjski nie może zamykać się w sobie, w swoim własnym ceremonializmie, lecz działać w mikroświecie na rzecz wartości chrześcijańskich, aby poprzez swoją działalność przysporzyć jak największy pożytek duszą. Ceremonie same w sobie bowiem go nie dadzą, a więc to w jaki sposób v-Kościół działa musi wykraczać poza ramy suchych ceremonii.
4. Patriarcha Rotrii, tak jak każdy chrześcijanin, ma być „światłem świata”. Jeżeli zamyka się on dla mikroświata, staje się „więźniem Kwirynału”, to nim nie jest. W mikroświecie szarga się wartości, a nie ma nikogo, kto by konsekwentnie stał po stronie Prawdy. Prawdziwy „Ojciec Królów i Książąt” wiernie broni Prawdy, bez względu na straty dla Państwa, czy dla siebie samego.
5. Patriarcha Rotrii musi w tym zakresie współpracować z chrześcijańskimi monarchami i zachęcić ich do tego by poprzez opiekę nad danym Kościołem lokalnym, stawali się „obrońcami Wiary”. Oni to bowiem poprzez Boże powołanie i namaszczenie zostali wybrani, by pełnić władzę nad swoimi krajami. To Boże powołanie zobowiązuje ich do świadczenia o swojej wierze wobec tych, nad którymi mają władzę.
6. Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi nie powinni mieć zbyt wielu przywilejów państwowych, chyba że jest to konieczne lub jest związane z pełnioną funkcją lub urzędem.
7. Choć nie możemy prowadzić ewangelizacji takiej jak prawdziwi duchowni, to jednak każdy z nas jest wezwany do posługi misyjnej względem bliźnich, a v-Kościół to świetne pole do jej wypełniania.
8. Patriarcha Rotrii jest „pierwszym wśród równych” w Kolegium Biskupów, jednak tylko i wyłącznie „pierwszym wśród równych”. Nie powinien mieć władzy absolutnej w Kościele, lecz pełnić ją wspólnie z Kościołem reprezentowanym przez biskupów, tak jak wspólnie pełnili władzę Apostołowie pod przewodnictwem Piotra w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. Patriarcha zatem, jako Biskup Rotrii, powinien we wszelkich kwestiach powinien radzić się i podejmować decyzje wspólnie z Synodem Biskupów, natomiast w kwestiach bardzo ważnych dla Kościoła wagi powinien powierzać je do rozstrzygnięcia Soborowi Powszechnemu.
9. Starodawna tradycja dawała moc ostatecznego orzekania w sprawach kościelnych Soborowi Powszechnemu, toteż należy przywrócić tę prerogatywę Soborowi. Także należy powierzyć Soborowi władzę zdejmowania z urzędu Patriarchy w wypadku, gdy ten jawnie i publicznie popełnia grzechy ciężkie, z których nie chce się poprawić powodując zgorszenie wśród wiernych.
10. Jeśli zaś chodzi o Kolegium Kardynalskie, Patriarcha powinien dobierać kandydatów z Kościołów lokalnych, nie tylko zaś z Rotrii, aby to reprezentacja Kościoła miała przywilej wyboru Biskupa Powszechnego. Nie godzi się, aby kraje, w których Kościół żyje i rozwija się, nie miały „swojego” kardynała.
11. Kościół Rotryjski powinien dać więcej wolności biskupom ordynariuszom. Oni bowiem często posiadają o wiele większą wiedzę o mentalności swoich wiernych i ich potrzebach. Z tego względu muszą mieć więcej wolności i niezależności od v-Stolicy Apostolskiej.
12. Każdy biskup jest równy wobec siebie w Kolegium Biskupów.
13. Biskup także jako pierwszy pasterz swojej diecezji powinien dbać jak najlepiej o swoje owieczki. Powinien być dla nich obrazem Boga Ojca – sprawiedliwym sędzią, ale także miłosiernym ojcem.
14. Chociaż Patriarcha ma jako jedyny prawo kreacji nowych biskupów, jednakże to Synod Biskupów powinien wybierać kandydatów do tego zaszczytnego urzędu, a Patriarcha jedynie zatwierdzać ich nominacje.
15. Najwyższą władzę w danej prowincji kościelnej powinien mieć Synod Prowincjonalny pod honorowym przewodnictwem prymasa. Sam zaś synod powinien składać się z biskupów diecezjalnych oraz reprezentacji niższego duchowieństwa. Na czele diecezji staje zaś biskup, którego wspomaga kapituła.
16. Kościół Rotryjski to nie tylko hierarchia, ale też świeccy. Biskupi powinni wyciągnąć ku nim rękę i sprawować nad nimi pasterską opiekę. Powinni także radzić się ich w ważnych kwestiach, a także dołączać do składu kapituł.
17. Te zaś wszystkie tezy, które tu spisałem, spisane zostały na chwałę Bożą oraz v-Kościoła. Niechaj Ci, którzy posiadają władzę w Kościele Rotrii kontemplują je i przekazują owoce tej kontemplacji wiernym, aby Kościół, który wciąż się reformuje, świadczył o wierze jak latarnia wśród mroków tego mikroświata i nigdy nie odwracał się od swych świętych, chrześcijańskich korzeni. Amen.
