Zaś nie przypominamy sobie, aby JKW Viktorjos, czy Wasza Cesarska i Królewska Wysokość nie miały dostępu do forum, o czym świadczyć mogą wiadomości przez Was wysyłane.

Wien, den 24. Oktober 2014

Do Jego Eminencji
Juana Lorenzo de Medici y Zepa
Sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej

Österreichisch-Ungarische Monarchie
Osztrák-Magyar Monarchia

Wasza Eminencjo,

Monarchia Austro-Węgierska również ubolewa nad faktem, iż została zmuszona wypowiedzieć Konkordat z Państwem Kościelnym Rotria, zwłaszcza że stosunki pomiędzy naszymi Państwami przez wiele lat układy się wielce pomyślnie, a oba Kraje były partnerami na arenie międzynarodowej.

Tym bardziej zasmuca nas fakt, iż w taki bliskim Narodom Monarchii Państwie doszło do  pozbawienia władzy legalnie ustanowionego Regenta, zaś w jego miejsce uzurpował dla swej osoby władzę Pan Tomasz Mancini, który to został ekskomunikowany i wydalony z kraju za pontyfikatu Jego Świątobliwości Piusa IV.

Niezwykle smutnym jest dla nas także fakt, iż część Społeczeństwa Państwa Kościelnego zaakceptowała zaistniałą sytuację. Monarchia Austro-Węgierska nie może uznać Ekscelencji Cosimo de Medici za legalnie panującego Patriarchę Państwa Kościelnego Rotria, z uwagi na to, iż konklawe, które odbyło się w ramach trwającego Soboru Laterańskiego VI, zostało przeprowadzone wbrew ustanowionemu prawu.

Monarchia Austro-Węgierska wyraża ubolewanie, iż została zmuszona przypomnieć Społeczeństwu Państwa Kościelnego, że zgodnie z wolą ostatniego legalnie wybranego Patriarchy, suwerenną władzę w Państwie, w momencie Jego śmierci, pełni naznaczony przez Niego Regent i to On zobowiązany jest wybrać skład Kolegium Kardynalskiego, które następnie dokona wyboru nowego Patriarchy.

Niezwykle niepokojącym jest również fakt, iż uzurpatorska Rada Regencyjna oraz Ekscelencja Cosimo de Medici, po nielegalnym wyborze jego Osoby na Tron Apostolski, kierowali się w swojej polityce metodami, które mają miejsce jedynie w krajach, w których panuje totalitarny lub zbliżony do niego ustrój. Mowa tutaj o łamaniu jednego z podstawowych praw obywatelskich zagwarantowanych w Bulli Exsurge Domine - prawa do wolności myśli oraz głoszenia swoich poglądów.

Wobec powyższego Monarchia Austro-Węgierska nie może uznać Ekscelencji Cosimo de Mediciego za legalnie wybranego i panującego Patriarchę Państwa Kościelnego Rotria. Jednocześnie wyrażamy nadzieję, że Ekscelencja de Medici okaże, iż zależy Mu na dobru Rotrii i pokieruje działaniami tak, by władza w Państwie Kościelnym została wybrana w sposób zgodny z obowiązującym prawem.

Na końcu Cesarskie i Królewskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych pragnie przypomnieć Stronie Rotryjskiej, iż Monarchia Austro-Węgierska nigdy nie była członkiem Kościoła Rotryjskiego, co  w konsekwencji oznacza, iż nie mogła tegoż Kościoła opuścić.

Z wyrazami estymy,
(-) Karl Nicolaus Erzherzog von Habsburg-Lothringen, m. p.
Cesarski i Królewski Minister Spraw Zagranicznych

Testamentum

My, Pius, z łaski Stwórcy i Pana Naszego Biskup Rotrii, Wikariusz Chrystusowy, Następca Księcia Apostołów, Ojciec Królów i Książąt, Najwyższy Kapłan Kościoła Powszechnego, Suweren Państwa Kościelnego Rotria, Sługa Sług Bożych etc. etc. etc.
wolnymi będąc od wszelkich nacisków, a w pełni świadomymi na ciele i umyśle pozostając, spisujemy niniejszym naszą ostatnią wolę.

1° Ustanawiamy przeto syna naszego umiłowanego Karola Mikołaja następcą naszym i księciem Mediolanu.

2° Majątek nasz w Państwie Kościelnym Rotria jak i w Monarchii Austro-Węgierskiej powierzamy synowi naszemu Karolowi do rozporządzania.

3° Wszelkie dzieła sztuki, znajdujące się w naszych posiadłościach oddajemy pod zarząd Filharmonii Wiedeńskiej.

4° Pragniemy, by nas pochowano w Kościele Kapucynów we Wiedniu, aby ciało nasze spoczęło przy ojcach naszych w umiłowanej nam Monarchii Austro-Węgierskiej.

Aby przeto jasnością się stało, ustanawiamy wykonawcą naszej woli syna naszego Karola Mikołaja Habsburga. Powierzamy mu powiadomić rodzinę Habsburgów, cośmy tutaj zapisali, a także zobowiązujemy do stania na straży godności naszego imienia i ciała, jak długo siły z nadania Stwórcy mu na to pozwolą.

Datum Rotriae, apud S. Paulum, die XIV, mensis October, anno Domini bis millesimo quattuordecimo, Pontificatus Nostri primo.

/-/Sanctitas Vestra Pius IV
Pontifex Maximus et Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae, etc.

Testamentum

Ja, Kardynał Kościoła Świętego Cesare Francesco książę de Medici, będąc w pełni zdrów na duszy i ciele, w ostatnich chwilach mego życia poświęcam się Panu i Stwórcy memu. Spisuję dla potomnych mą ostatnią wolę.

W tym testamencie pragnę podziękować wszystkim, którzy wspierali moją drogę w hierarchi Kościoła. W mych czynach dla Świętego Kościoła, diecezji i Złotego Tronu, a sam rządząc jako Pius III wspierając moją apostolską misję. Tym samym przepraszam najmocniej tych, których zraniłem.

Mój majątek Wielkiego Księstwa Toskanii, oddanego mi przez Ojca naszego Lorenza de Medici oddaję pod zarząd następnego Patriarchy Rotrii. Klasztor mój umiłowany na Monte Cassino oddaję Siostrom zakonu Szarytek, aby objęły go swą matczyną opieką. Dzieła sztuki i podarki oddaję do Muzeum Narodowego, aby tam swe miejsce znalazły.

Dziękuję Bogu Wspaniałemu za dar życia, którym mnie obdarzył w Państwie Kościelnym i pragnę, by moje ciało pochowano w kościele na Monte Cassino.

Dano w klasztorze na Monte Cassino dnia 8 września MMXIV AD

(-) Caesar Franciscus de Medici
Magni Ducis Tusciae

Testamentum

Ja, Biskup Świętego Kościoła Pius Maria markiz Facibeni, będąc zdrowym na umyśle i ciele spisuję ten o to testament, który dla pokoleń przyszłych pamiątką po mnie będzie.

W ostatnich mych słowach pragnę podziękować tym, którzy wspierali mnie w mej pracy na rzecz Państwa Świętego Rotria oraz dopomagali w różnych pomysłach rozwoju. Nie będę imiennie dziękować wszystkim, choć najbardziej pragnę podziękować Eminencji Cesaremu de Medici, który każdego dnia roztaczał nade mną swą opiekę wspomagając we wszystkich działaniach. Dziękuję Ojcu Świętemu Piusowi, który powołując mnie na urzędy i nobilitując pozwolił rozwijać Naszą Ojczyznę. Dziękuję też Panu, Bogu w Trójcy Jedynemu za dar życia, którym mnie obdarzył. Pragnę przeprosić wszystkich, których nie chcąc uraziłem, a także obiecując swych postanowień nie wykonałem. Niestety słodki pocałunek śmierci wszystko zerwał.

Choć mój majątek nie był wielki, pragnę ofiarować wszystkie instrumenty muzyczne zgromadzone w moich komnatach Pałacu przekazać na rzecz chóru Cantores Lateransis, wszystkie zaś dzieła sztuki oddaję do Muzeum Narodowego, by tam mogły służyć. Swe mieszkanie we Ferrarze, wraz z dobytkiem tamtejszym oddaję księdzu Vincenzo di Santo Stefano, a pieniądze ulokowane na koncie oddaję księdzu Ksaweremu van Berden.

W swej ostatniej woli pragnę także poprosić o godne pochowanie mego ciała w najbliższej memu sercu Bazylice św. Jana, zaś serce me proszę wstawić w specjalną tumbę w kaplicy w Monte Cassino.

Dano w klasztorze na Monte Cassino, dnia 12 września MMXIV AD

(-) Biskup Pio Maria markiz Facibeni