Zachęcam do lektury

https://ilrinnovamento.wordpress.com/2015/05/05/walka-trwa/

Eminencjo Legacie,
Czcigodni Ojcowie Soborowi,

Zapoznałem się z treścią oświadczenia i nagromadziło się parę wątpliwości w mojej głowie. Wynika z niego bowiem jakoby Legat tudzież Jego Świątobliwość przygotował wszystkie dokumenty, zmiany, reformy, natomiast Sobór miał mieć za zadanie ich „przyklepanie”. Można więc zadać pytanie – po co w takim razie zwołano Święty Sobór do przepięknej stolicy Wielkiego Księstwa Toskanii? Przecież wszelkie te sprawy może załatwić Biskup Rotrii poprzez odpowiednie akty prawne, nie wymagają one zgody Ojców Soborowych. Oczywiście można, jeśli się myśli absolutystycznie.

Święty Sobór jest najwyższą instancją, do której może odwołać się Patriarcha w momencie, gdy Kościół jest w wielkiej potrzebie. Nie należy więc traktować go jako maszynki do głosowania, procedowania swoich pomysłów. Sobór to miejsce dialogu, ale przede wszystkim laboratorium pomysłów. Uważam za nierozsądne narzucanie z góry swoich pomysłów i łaskawe pozwalania na debatowanie nad nimi. To Ojcowie Soborowi sami mają dojść do rozwiązań problemów Rotrii, sami dać impuls do reformy. Postuluję więc utworzenie listy tematów na forum generalnym Soboru, a następnie utworzenie 3-5 osobowych komisji soborowych, które będą pracować nad ich opracowaniami w postaci konstytucji soborowych bądź gotowych już aktów prawnych, kodeksów etc. Potem zaś propozycje komisji zostałyby poddane debacie i głosowaniu na forum generalnym.

Wydaje mi się także rozsądnym pomysłem aktywne uczestnictwo wiernych świeckich i do niego powinniśmy zachęcać. Ukoronowane głowy będące naszymy przyjaciółmi powinny natychmiastowo otrzymać status obserwatora. Warto też zaprosić ludzi innych wiar, poglądów, aby jak najbardziej rozszerzyć naszą perspektywę.

Jako zagorzały koncyliarysta mówię nie absolutyzmowi kurialnemu i wzywam do pozytywnego ustosunkowania się do mojego apelu Ojców Soborowych.

(-) Tommaso Domenico kardynał de Mancini

Constitutio Ducalis
SERENISSIMUS DOMINUS NOSTER

Najjaśniejszy Pan Nasz, Aleksander IV, Biskup Rotryjski dał nam na wieki na własność Ziemie Księstwa Parmy. Patrząc śmiało w przyszłość, pamiętamy o potrzebach naszych poddanych, a najbardziej konieczną do właściwego życia społecznego rzeczą jest ustanowienie podstawowych praw, które regulowałyby kompetencje władz oraz ustalałyby wolności i prawa poddanych.
Przeto na mocy nadanej nam władzy – My, Don Tommaso I, Książę Parmy, ustanawiamy, uchwalamy i postanawiamy ogłosić niniejszą konstytucję książecą, która stanowić będzie, prócz praw Państwa Kościelnego Rotrii, najwyższe prawo Księstwa.

W imię Trójcy Przenajświętszej!

Caput I – Ducatum (Księstwo)

Art. 1
Księstwo Parmy jest jednostką administracyjną Państwa Kościelnego Rotria w rozumieniu Konstytucji Apostolskiej Ducati Patrimoni Sancti Pauli. Zachowuje jednak autonomię poprzez ustanawianie i stosowanie własnego prawa, z poszanowaniem ustaw Państwa Kościelnego Rotrii, posiadanie własnego wojska i nadawanie własnych tytułów szlacheckich,

Art. 2
Religią panującą w Księstwie Parmy po wsze czasy będzie rotriokatolicyzm. Książę Parmy musi wyznawać rotriokatolicyzm, by móc objąć tron Księstwa Parmy.

Art. 3
Księstwo Parmy jest stanową monarchią dziedziczną.

Art. 4
Rodziną panującą w Księstwie Parmy jest ród de Mancini. Zasady i tryb dziedziczenia tronu Księstwa Parmy oraz związanych z nim tytułów i uprawnień regulują inne akty prawne.

Art. 5
Stolicą Księstwa Parmy jest Książęce Miasto Parma.

Art. 6
Językiem urzędowym w Księstwie Parmy jest język polski. Językami pomocniczymi są łacina, język włoski, język francuski i język hiszpański. Spośród języków pomocniczych tylko łaciny można używać przy spisywaniu aktów prawnych.

Art. 7
Flaga i herb Księstwa Parmy określone są odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszej konstytucji.

Caput II – Cives (Poddani)

Art. 8
Poddani to mieszkańcy Księstwa Parmy, którzy złożyli przysięgę wierności Księciu Parmy i zostały im nadane obywatelstwo i stan.

Art. 9
Są trzy stany w Księstwie Parmy : szlachta, duchowieństwo i mieszczaństwo. Można łączyć pierwszy i drugi stan, trzeciego z pierwszym zaś nie.

Art. 10
Każdy poddany bez względu na stan ma prawo do życia, prawo do poszukiwania szczęścia, prawo do własności oraz prawo do poszanowania godności ludzkiej

Art. 11
Każdy poddany bez względu na stan ma obowiązek wierności wobec Księcia Parmy oraz płacić wszelkie podatki, daniny i inne ciężary publiczne.

Art.12
Kto chce uzyskać obywatelstwo i zostać przydzielonym do odpowiedniego stanu, musi wnieść stosowny wniosek do Księcia Parmy, a po jego zaakceptowaniu złożyć niniejszą przysięgę : Ja, N, w pełni dobrowolnie i świadomie przysięgam Waszej Książecej Mości, że dochowam wierności Waszej Wysokości oraz Waszym następcom, że do końca życia będę służył Księstwu Parmy oraz będę przestrzegał prawa książęcego jak i państwowego. Tak mi dopomóż Boże w Trójcy Jedyny Prawdziwy i Wszyscy Święci

Caput III – Dux (Książę)

Art. 13
Książę Parmy jest jedynym prawowitym właścicielem ziem Księstwa Parmy oraz pełni władzę wykonawczą, we współpracy z Pierwszym Ministrem oraz ustawodawczą razez ze Stanami Generalnymi.

Art. 14
Książę Parmy jest najwyższym sędzią w Księstwie Parmy.

Art. 15
Książe Parmy :
I. Mianuje Pierwszego Ministra.
II. Promulguje akty prawne przewidziane do promulgacji przez niego.
III. Reprezentuje Księstwo Parmy na zewnątrz
IV. Nadaje szlachectwa i odbiera je
V. Nadaje statuty oraz przywileje stanom
VI. Nadaje obywatelstwo i przydziela do stanu.
VII. Ogłasza konstytucje i ordonanse.

Art. 17
Książę Parmy jest nietykalny i tylko Patriarcha Rotrii może odebrać mu ziemię i złożyć z urzędu.

Art. 18
Książę Parmy obejmuje władzę nad Księstwem Parmy poprzez złożenie hołdu lennego Patriarsze Rotrii.

Art. 19
Gdyby się zdarzyło, że Książe Parmy by zmarł bądź abdykował, Pierwszy Minister podaje do wiadomości Patriarchy Rotrii oraz Następcy Tronu zaistniały fakt, a następnie ogłasza bezkrólewie i  zwołuje Stany Generalne. Stany Generalne natychmiastowo obwołują Następcę Tronu nowym Księciem Parmy, a w przypadku śmierci poprzedniego Księcia Parmy ogłaszają tygodniową żałobę. Następca Tronu obejmuje władze nie wcześniej niż w tydzień po ogłoszeniu go Księciem Parmy.

Art. 20
Książe Parmy może ogłosić regencję, w przypadku gdy nie może sprawować władzy. Na regenta może mianować członka Rodziny Panującej bądź któregoś ze szlachciców.

Art. 21
W przypadku, gdy Książę Parmy jest nieaktywny przez czas nie krótszy niż dwa tygodnie i nie poinformował o fakcie swojej nieobecności, Pierwszy Minister zwołuje Stany Generalne, które mianują regenta zgodnie z art. 20. Gdy niepoinformowana nieobecność trwa miesiąc, domniemuje się, że Książę Parmy abdykował i rozpoczyna się procedurę przewidzianą w art. 19

Caput IV – Status Generales (Stany Generalne)

Art. 22
Stany Generalne to zgromadzenie wszystkich trzech stanów, które wspólnie z Księciem Parmy stanowi prawo.

Art. 23
Stany Generalne zwołuje Książę Parmy z inicjatywy własnej lub na wniosek Pierwszego Ministra bądź na wniosek przynajmniej jednego członka Stanów Generalnych.

Art. 24
Członkowie Stanów Generalnych na czas posiedzeń posiadają immunitet formalny i materialny.

Art. 25
Zasady i tryb działalności Stanów Generalny, jak i stanowienia przez nie prawa, określą inne akty prawne.

Caput V – Primus Minister (Pierwszy Minister)

Art. 26
Pierwszy Minister jest najwyższym urzędnikem Księstwa Parmy, sprawuje nadzór nad administracją publiczną i lokalną, a także nad beneficjami.

Art. 27
Pierwszego Ministra mianuje Książę Parmy z grona szlachty bądź duchowieństwa.

Art. 28
Pierwszy Minister :
I. Sprawuje pieczę nad finansami Księstwa Parmy
II. Nadzoruje wykonywanie ustaw i innych ustaw prawnych
III. Prowadzi prace Kancelarii Książęcej
IV. Wydaje edyktów i dekretów.
V. Sprawuje nadzór nad wojskiem książecym w czasie pokoju w imieniu Księcia Parmy.

Caput VI – Ius publice respondendi (Prawo publicznej odpowiedzi)

Art. 29
Ius publice respondendi posiada przede wszystkim Książe Parmy.

Art. 30
Książę Parmy może nadać także to uprawnienie w przywileju dla wybitnych jurystów, przynajmniej w stopniu doktora prawa, lub osobom wybitnie biegłym w prawie nie posiadającym tytułu naukowego. Mają oni prawo wydawania reskryptów ex auctoritate ducalis.

Art. 31
Osoby posiadające ius publice respondendi ex auctoritate ducalis mogą odpowiadać zarówno na zapytania prawne z zakresu prawa prywatnego, jak i publicznego, chyba że zostanie to im ograniczone w przywileju przez Księcia Parmy.

Art. 32.
Osoby posiadające ius publice respondendi ex auctoritate ducalis stanowią obowiązującą wykładnię prawa książęcego. W przypadku opinii sprzecznych spór rozwiązuje w odpowiednim reskrypcie Książe Parmy.

Caput VII – Normae epilogi (Przepisy końcowe)

Art. 33
Niniejszą konstytucję można zmienić poprzez wydanie konstytucji zmieniającej bądź poprzez ustawę Stanów Generalnych.

Art. 34
W trybie specjalnym Książe Parmy wyda konstytucje : O Rodzinie Panującej, O ¬ródłach Prawa, O Stanach i ich uczestnictwie we sprawowaniu władzy w przeciągu miesiąca od wejście w życie konstytucji Serenissimus Dominus Noster.

Art. 35
Niniejsza konstytucja wchodzi w życie wraz z chwilą jej ogłoszenia.


(-) Thomas I de Farnese - Mancini
Dei Gratia Dux Parmae


Załącznik nr 1



Załącznik nr 2

Tak

Za

Książę Parmy podąża przed Złoty Tron. Wchodzi na pierwsze dwa stopnie podium z baldachimem, gdzie zasiada Ojciec Święty, a następnie klęka, całuje sygnet patriarszy i rzecze:

Najjaśniejszy Panie!

Ja Tommaso I de Mancini, z namaszczenia Twego książę Parmy, przysięgam Ci wierność i zaręczam słowem, że ja i członkowie rodu mojego zawsze wiernie stać będą przy prawowitym Biskupie Rotrii. Wzywając wszystkich na świadków przysięgam wierną służbę Waszej Świątobliwości i Waszym następcą. Tak mi dopomóż Panie Boże Wszechmogący i Wszyscy Święci.,

Wasza Świątobliwość, pragnę również zaprezentować mój herb, który stanie się oficjalnym herbem Księstwa Parmy.

Wstrzymuję się