Zamach na Patriarchę

[Karl Nicolaus Habsburg]

Kiedy Patriarcha Pius IV wraz ze swoim Dworem odprawiał wieczorne nieszpory w kaplicy Pałacu Laterańskiego do bram Apostolskiego Miasta Rotria zbliżały się oddziały reformatorów i wrogów Ojczyzny z Fiesole. Klasztor stał się w ostatnim czasie siedzibą ruchu wywrotowców z Tommaso Mancinim, Guliano Montinim (który potajemnie wrócili z wygnania) oraz Alessandro Farneze (dawny kardynał Lorenzo de Medici, który po swojej abdykacji i upozorowaniu śmierci zaszył się gdzieś w Toskanii) na czele. Buntownicy przejęli hasła do systemów informatycznych Państwa Kościelnego i tym perfidnym czynem uzyskali przewagę nad lojalistami.

 Po modłach Ojciec Święty przyjął na prywatnej audiencji Eminencję Kamerlinga Cesare Francesco de Medici oraz Ekscelencję Pio Facibeniego. Kardynał wystosował do Biskupa Rotrii prośbę o możliwość przysposobienia Markiza do familii Medyceuszy. Patriarcha z ojcowską troską zezwolił na adopcję i pobłogosławił im. Wówczas buntownicy forsowali już mury miejskie i przedzierali się do centrum. Dzielne oddziały Gwardii Apostolskiej broniły się, ale buntownicy byli liczniejsi – ich trzon stanowili rządni krwi najemnicy. Szli oni pod znakiem węgielnicy oraz cyrkla - służyli odrodzonym siłom masońskim.

 Kiedy Patriarcha, kardynał oraz biskup dowiedzieli się o tym ataku udali się tajnym przejściem do Bazyliki Laterańskiej i zaczęli gorliwie modlić się przy głównym ołtarzu. Kiedy reformatorzy przełamali kordon gwardzistów i wdarli się do Arcybazyliki duchowni śpiewali suplikację. Pomimo bohaterskiego poświęcenia żołnierzy Gwardii Szlacheckiej Jego Świątobliwość Pius IV, Jego Eminencja Cesare de Medici oraz Jego Ekscelencja Pio de Medici polegli. Zbezczeszczono także święte mury kościoła. Później nadeszły rezerwy Gwardii pod wodzą Karla Habsburga i chwilowo wyparły buntowników z centrum Miasta Rotria. Jego Cesarska i Królewska Wysokość zabrał ciała duchownych, przetransportował do Wiednia, po czym zorganizował pogrzeb w Kościele Kapucynów w Wiedniu.

Testamentum

My, Pius, z łaski Stwórcy i Pana Naszego Biskup Rotrii, Wikariusz Chrystusowy, Następca Księcia Apostołów, Ojciec Królów i Książąt, Najwyższy Kapłan Kościoła Powszechnego, Suweren Państwa Kościelnego Rotria, Sługa Sług Bożych etc. etc. etc.
wolnymi będąc od wszelkich nacisków, a w pełni świadomymi na ciele i umyśle pozostając, spisujemy niniejszym naszą ostatnią wolę.

1° Ustanawiamy przeto syna naszego umiłowanego Karola Mikołaja następcą naszym i księciem Mediolanu.

2° Majątek nasz w Państwie Kościelnym Rotria jak i w Monarchii Austro-Węgierskiej powierzamy synowi naszemu Karolowi do rozporządzania.

3° Wszelkie dzieła sztuki, znajdujące się w naszych posiadłościach oddajemy pod zarząd Filharmonii Wiedeńskiej.

4° Pragniemy, by nas pochowano w Kościele Kapucynów we Wiedniu, aby ciało nasze spoczęło przy ojcach naszych w umiłowanej nam Monarchii Austro-Węgierskiej.

Aby przeto jasnością się stało, ustanawiamy wykonawcą naszej woli syna naszego Karola Mikołaja Habsburga. Powierzamy mu powiadomić rodzinę Habsburgów, cośmy tutaj zapisali, a także zobowiązujemy do stania na straży godności naszego imienia i ciała, jak długo siły z nadania Stwórcy mu na to pozwolą.

Datum Rotriae, apud S. Paulum, die XIV, mensis October, anno Domini bis millesimo quattuordecimo, Pontificatus Nostri primo.

/-/Sanctitas Vestra Pius IV
Pontifex Maximus et Servus Servorum Dei,
Patriarcha et Episcopus Rotriae, etc.

Testamentum

Ja, Kardynał Kościoła Świętego Cesare Francesco książę de Medici, będąc w pełni zdrów na duszy i ciele, w ostatnich chwilach mego życia poświęcam się Panu i Stwórcy memu. Spisuję dla potomnych mą ostatnią wolę.

W tym testamencie pragnę podziękować wszystkim, którzy wspierali moją drogę w hierarchi Kościoła. W mych czynach dla Świętego Kościoła, diecezji i Złotego Tronu, a sam rządząc jako Pius III wspierając moją apostolską misję. Tym samym przepraszam najmocniej tych, których zraniłem.

Mój majątek Wielkiego Księstwa Toskanii, oddanego mi przez Ojca naszego Lorenza de Medici oddaję pod zarząd następnego Patriarchy Rotrii. Klasztor mój umiłowany na Monte Cassino oddaję Siostrom zakonu Szarytek, aby objęły go swą matczyną opieką. Dzieła sztuki i podarki oddaję do Muzeum Narodowego, aby tam swe miejsce znalazły.

Dziękuję Bogu Wspaniałemu za dar życia, którym mnie obdarzył w Państwie Kościelnym i pragnę, by moje ciało pochowano w kościele na Monte Cassino.

Dano w klasztorze na Monte Cassino dnia 8 września MMXIV AD

(-) Caesar Franciscus de Medici
Magni Ducis Tusciae

Testamentum

Ja, Biskup Świętego Kościoła Pius Maria markiz Facibeni, będąc zdrowym na umyśle i ciele spisuję ten o to testament, który dla pokoleń przyszłych pamiątką po mnie będzie.

W ostatnich mych słowach pragnę podziękować tym, którzy wspierali mnie w mej pracy na rzecz Państwa Świętego Rotria oraz dopomagali w różnych pomysłach rozwoju. Nie będę imiennie dziękować wszystkim, choć najbardziej pragnę podziękować Eminencji Cesaremu de Medici, który każdego dnia roztaczał nade mną swą opiekę wspomagając we wszystkich działaniach. Dziękuję Ojcu Świętemu Piusowi, który powołując mnie na urzędy i nobilitując pozwolił rozwijać Naszą Ojczyznę. Dziękuję też Panu, Bogu w Trójcy Jedynemu za dar życia, którym mnie obdarzył. Pragnę przeprosić wszystkich, których nie chcąc uraziłem, a także obiecując swych postanowień nie wykonałem. Niestety słodki pocałunek śmierci wszystko zerwał.

Choć mój majątek nie był wielki, pragnę ofiarować wszystkie instrumenty muzyczne zgromadzone w moich komnatach Pałacu przekazać na rzecz chóru Cantores Lateransis, wszystkie zaś dzieła sztuki oddaję do Muzeum Narodowego, by tam mogły służyć. Swe mieszkanie we Ferrarze, wraz z dobytkiem tamtejszym oddaję księdzu Vincenzo di Santo Stefano, a pieniądze ulokowane na koncie oddaję księdzu Ksaweremu van Berden.

W swej ostatniej woli pragnę także poprosić o godne pochowanie mego ciała w najbliższej memu sercu Bazylice św. Jana, zaś serce me proszę wstawić w specjalną tumbę w kaplicy w Monte Cassino.

Dano w klasztorze na Monte Cassino, dnia 12 września MMXIV AD

(-) Biskup Pio Maria markiz Facibeni

[Vittorio Paolino]

Głowa pęka po przeczytaniu powyższego.  Więcej pytań niż odpowiedzi.  I nie wiem czy Prima Aprilis w tym roku przypada kiedy indziej niż zawsze, czy Mikroświat na prawdę postradał zmysły.  Trzeba się zastanowić, co teraz robimy.  Bo jeśli prawdą jest, że nasi jedyni kardynałowie nie żyją, to mamy dość poważny kryzys legitymacji władzy.  Zanim podejmiemy jakąś nieodwracalną decyzję, przedyskutujmy wszystkie nasze opcje, żebyśmy niczego nie żałowali.

[Leonardo Mario della Popoly]

przepraszam, ale ja nie wiem co w tej chwili powiedzieć, smutek ogarnia mą dusze i serce

Et anxiatus est super me spiritus meus,
in me turbatum est cor meum.
Memor fui dierum antiquorum,
meditatus sum in omnibus operibus tuis,
in factis manuum tuarum meditabar.

[Nicolaus Stefano Dreder]

Zastanawiam się czy to dzięki porannej porze coś źle czytam, czy to prawda...

[Francesco Gonzaga]

Smutny dzień nastał dla Rotrii

[Stanisław Wieniawa]

Miserere mei, Deus, secundum magnam misericordiam tuam.Et secundum multitudinem miserationum tuarum, dele iniquiatatem meam.


Zgładzono nie tylko osoby ważne dla Rotrii, ale i dla mnie. Wieczorem w Katedrze w Mediolanie odprawię Uroczystość Requiem za ich duszę o tam dokonam ich wspomnienia. Zapraszam wszystkich.

[Pafnucy von Pyongyang]

Zaraz, zaraz, już nawet abstrahując od tej całej psychodelicznej sytuacji - nie bardzo rozumiem, jak można kogoś w mikroświecie tak po prostu uśmiercić? Nawet jeśli ktoś tam coś popsuł, pousuwał im konta, to niech się zarejestrują ponownie, i w sumie po krzyku.

[Cosimo Pietro de Medici]

Sytuacja jest trudna, ale wierzę, że wspólnymi siłami pokonamy mający miejsce, kryzys.

[Don Tommaso I de Mancini]

Żołnierze wdrapali się na szczyt Bazyliki Laterańskiej i zawiesili tam biało-czarną flagę. „Zwycięstwo!! Wygraliśmy” - krzyczeli pełni radości bohaterscy toskańscy rycerze. Wtem na balkon wyszedł ich dowódca, Tommaso Domenico Mancini. Na Placu słyszeć było wiwaty i pieśni. Choć zmęczeni, ranni, armia miała ochotę się bawić i świętować. Mancini przemówił :
Il tiranno e morto!

Jeszcze większa radość wybuchła na placu Laterańskim. Jednak dowódca nakazał przerwać świętowanie, gdyż dnia następnego czekała na żołnierzy kolejna bitwa. Po nardzie ze swoimi doradcami. Mancini zdecydował się na szybką ofensywę na Mediolan, gdzie przebywał „regent” van Berden.

[Stanisław Wieniawa]

Zamachowcy nie uszanują konstytucyjnych władz Rotrii?

[Barnaba Ferretti]

Znalazł się tam też Guliano Montini, który wywiesił wszystkie dowody na jego niewinność! Vivat! Niech żyje Rotria! Vivat!!!

http://screenshooter.net/100278042/tlbhluf
http://screenshooter.net/100278042/erydacm
http://screenshooter.net/100278042/iyfarti
http://screenshooter.net/100278042/qaondjc

[Stanisław Wieniawa]

?

[Barnaba Ferretti]

Bracie! Ja nigdy nie byłem masonem. Są nawet dowody, że kard. Lorenzo wiedział o mojej współpracy z masonami, w celu udostępniania mu informacji o masonach.

[Stanisław Wieniawa]

Odkąd przybyłem do Rotrii byłem bombardowany sprzecznymi wiadomościami co chwile. Intrygi i tajemnice. Teraz wiem, że mogę ufać tylko samemu sobie do końca. A do wszystkich ograniczone zaufanie. Bo nie wiadomo gdzie leży prawda.

[Cosimo Pietro de Medici]

Czy naprawdę jest teraz czas i moment na takie dyskusje!?